Ik heb een programmaatje gemaakt waarmee je het alarmsysteem van het Kröller-Müller Museum kunt uitschakelen. Aan het NOS Journaal en PowNews ga ik laten zien hoe iedereen thuis een torrentje kan downloaden. Koop er een doe-het-zelfsetje bij om sleutels op maat te slijpen, en straks heb jij je eigen Van Gogh boven de bank.
De ov-chipkaart-gate laat zien hoe selectief onze moraal is. Wie nooit een dvd uit een winkel zou jatten, downloadt zonder wroeging films van PirateBay. Ook het eBook schijnt al hackbaar te zijn. Zal er één illegale downloadlezer zijn die zich realiseert dat hij hiermee de schrijvers van hun (overigens toch al bedroevend schamele) royalty’s berooft, en bovendien de boekenprijs opdrijft?
Blijkbaar hanteren we in de digitale wereld andere morele maatstaven dan in de materiële. We hebben het idee dat in de virtuele wereld alles ‘eigenlijk’ gratis moet zijn. Zoals veel mensen kennelijk ook denken dat doodsbedreigingen geen serieuze delicten zijn zolang ze die uiten op sociale media of webfora. Zoals ook WikiLeaks wereldwijd vooral sympathisanten heeft: illegaal verkregen informatie, maar online verspreid. Alsof virtualiteit vanzelf immuniteit betekent.
Natuurlijk, die ov-chipkaart had beter beveiligd moeten zijn. Natuurlijk, het is een journalistieke plicht dat bloot te leggen. Natuurlijk, al die ov-directeuren zijn smerige klootzakken – al was het maar omdat ze miljoenen verdienen aan onze vlagen van uitcheckalzheimer. Toch is er een grens tussen misstanden aanwijzen en openlijk aanzetten tot strafbaar handelen, wat hacken nog altijd is.
Journalisten moeten kunnen frauderen voor het hogere goed van de onthulling. Voor de forenzende particulier bestaat zo’n legitimatie niet. Nu zelfs een instituut als het NOS Journaal dit negeert, stimuleert het de vergoelijkende sfeer rond cybercriminaliteit. Dat is fout. De NOS is schuldig.
Een belerend vingertje?
Ach, eerder eigenbelang.
Het schijnt dat de kaartlezers die nodig zijn voor het hacken overal uitverkocht zijn. Als al die kopers gratis gaan reizen, zal de prijs waanzinnig stijgen voor iedereen die te braaf, te digibeet of, zoals ik, te lui is om z’n kaartje te kraken.
Christiaan Weijts