Huur een geliefde voor het Jaar van het Konijn

‘Gezocht: ongetrouwde, goed opgeleide jongeman, tussen de 28 en 32 jaar, voor tijdelijke vriendschap tijdens het Lentefestival. Liefst brildrager. Ik kan 4000 yuan plus reiskosten betalen”.

Met deze tekst op sina.com.cn, een van de grootste Chinese websites, zoekt de 28-jarige Sun Juan een presentabele, intelligent ogende jongeman om mee te nemen naar haar ouderlijk huis in de provincie Henan. Met een ingehuurde ‘namaakgeliefde’ voor de viering van de komst van het Jaar van het Konijn zou de architect in Shanghai kunnen voldoen aan een dringende wens van haar vader en moeder („Vind een aanstaande man, want je wordt oud”).

In de aanloop naar het Chinese Nieuwjaarsfeest of Lentefestival, dat vanavond is begonnen, zijn op Chinese websites duizenden van dergelijke contactadvertenties verschenen. Sun Juan wilde tijdens de belangrijkste feestdagen in China als goede, in de traditie van de leer van Confucius opgevoede dochter haar ouders behagen.

Ondanks het structurele mannenoverschot in China zijn er in de grote Chinese steden miljoenen jonge, hoogopgeleide, alleenstaande vrouwen die hun Mister Right nog niet hebben gevonden. Zij staan onder zware druk van hun ouders om een man te vinden.

„Ik heb het veel te druk met mijn carrière en ik ontmoet weinig mensen buiten mijn werk om”, legt Sun Juan in een e-mail uit. „Mijn moeder belt al jaren iedere week met de vraag of ik al iemand heb ontmoet en naarmate ik ouder word, raakt zij ongeruster. Vorig jaar zei mijn vader dat ik voor het volgende Lentefestival beslist iemand gevonden moest hebben.”

Om nog meer tijd te winnen („Ik vind heus wel iemand als ik minder ga werken”) en om van het gezeur van haar ouders af te zijn besloot Sun Juan te proberen „een tijdelijke vriend te huren”. Ze had daarover gelezen in de kranten. Het is haar niet gelukt, vermoedelijk omdat haar financiële vergoeding voor een periode van tien dagen te laag was.

Zelf denkt Sun Juan dat belangstellende mannen werden weerhouden te reageren op haar advertentie wegens de toevoeging „we slapen beslist niet samen”.

Volgens de Chinese staatskrant Global Times kunnen de prijzen van de huurvrienden absurd hoog oplopen, zelfs tot 10.000 yuan( ruim 1100 euro) per dag.

Ding Qi Jing, een 28-jarige journalist in Shanghai heeft – tot grote opluchting van haar ouders – „op het nippertje voor mijn dertigste” een Chinees-Amerikaanse vriend gevonden. Zij zegt dat alleen al in Shanghai en Peking „tienduizenden” jonge vrouwen met hetzelfde probleem worstelen als Sun Juan.

„Er is in de grote steden nou eenmaal een groot gebrek aan aantrekkelijke, even goed opgeleide jongemannen die ook bereid zijn zich te binden. De meeste Chinese mannen voldoen niet aan de criteria, omdat ze te verwend zijn als „kleine keizers” of niet over een eigen huis beschikken”, zegt ze.

„Er zijn inderdaad in China getalsmatig mannen genoeg. Maar dat zijn hoofdzakelijk boerenzonen en wie wil er nou met een boer trouwen? Ik niet, en mijn vriendinnen die allemaal gestudeerd hebben en alleen zijn, ook niet. Ik zou niet weten waar ik met een boer over zou moeten praten”.

Chinese ouders vrezen dat als hun dochters niet voor hun 25ste een vaste vriend hebben of getrouwd zijn, gedoemd zijn de rest van hun leven alleen te blijven.

In dorpen kan dat leiden tot veel geroddel over al dan niet vermeende ziektes en ook tot statusverlies van de ouders die zonder kleinkinderen blijven. Ouders van mensen die enig kind zijn vrezen bovendien dat als hun dochter niet trouwt zij niet in staat zal zijn hen later financieel te steunen. Van Chinese kinderen, de zonen in de eerste plaats, wordt verwacht dat zij op een gegeven moment hun gepensioneerde ouders financieel bijstaan, huisvesten en tot de dood verzorgen.

De pensioenen in China zijn laag, een met de AOW vergelijkbare uitkering bestaat niet in de Volksrepubliek, en het zorgsysteem dekt slechts een fractie van de kosten. Talloze Chinese dertigers en veertigers hebben daarom niet alleen de zorg voor hun eigen gezin, maar ook van inwonende ouders- en schoonouders.

Het huren van namaakgeliefden wordt door de staatspers breed uitgemeten en in strenge, moralistische bewoordingen afgekeurd. Maar de praktijk wordt door sommige media ook verdedigd als een teken dat jongeren nog steeds traditionele, confuciaanse waarden – eer uw ouders – respecteren. Dat ouders bedonderd worden door hun dochters wordt in deze beschouwingen een tactisch leugentje genoemd.

Er doen zich ook hilarische toestanden voor. Soms blijken de „tijdelijke vrienden” niet al te rolvast en raken ze tijdens de lange, drankovergoten diners in het ouderlijk huis van hun opdrachtgeefster de draad van het afgesproken verhaal kwijt. Dat gebeurt meestal als zij door de vader worden ondervraagd.

Maar de namaakgeliefden zijn niet louter een tragisch verhaal. Volgens het Dagblad van Chongqing leiden de „afkeurenswaardige tijdelijke vriendschappen soms ook tot echte verbintenissen”. Architecte Sun Juan, die dinsdag nerveus in het vliegtuig naar huis stapte, bekende dat ook zij stilletjes op een dergelijk „gelukkig toeval” had gehoopt toen zij de advertentie plaatste.

Oscar Garschagen