Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.

Politiek

Chinees blog van New York Times-columnist gewist

Schermfoto blog.sina.com.cn/jisidao uit internetgeheugen Google

Het Chinese weblog van Nicholas Kristof is in de nacht van zaterdag op zondag gewist door de autoriteiten. Toch heeft de New York Times-columnist anderhalve maand lang kwaad kunnen spreken over de Chinese regering.

Blog is ‘geharmoniseerd’
Kristof
testte het Chinese censuurbeleid door zich vanuit China voor te doen als een Chinese blogger. Hij feliciteerde de mensenrechtenactivist Liu Xiaobo met zijn verjaardag, verwees naar het bloedblad bij het studentenprotest in 1989 en schreef over de vervolging van Falun Gong-beoefenaars.

“Deze blog is gesloten”, meldt Sina, de grootste provider, nu. “Neem bij twijfel contact op met de klantenservice.”

Officieel is het weblog ‘geharmoniseerd’, een Chinese beleidsterm voor ‘gecensureerd’. Belangrijk detail: het blog is pas gesloten nadat Kristof zijn experiment uit de doeken deed in een column, vrijwel direct nadat die op de website van de New York Times verscheen. Tot die publicatie kon Kristof op het platform vrijuit schrijven over zaken die de regering in de doofpot stopt.

Zijn Chinese microblog (een soort Twitter) werd al eerder uit de lucht gehaald. Maar ook pas nadat het veel volgers kreeg. Kristofs Chinese vriend, een populaire microblogger, had zijn miljoen volgers op het microblog gewezen. De moderatoren grepen meteen in.

Eerst ID en telefoonnummer opgeven
In China kun je overigens pas een (micro)blog-account registreren na opgave van je ID en telefoonnummer. Een blogger bedenkt zich dus wel twee keer voordat hij de regering provoceert. Maar als je eenmaal je personalia hebt opgegeven, zo ontdekte Kristof, kun je redelijk je gang gaan. De moderatoren van provider Sina - die de Chinese wet moeten handhaven - zijn volgens Kristof vooral jonge computerfanaten met een hart voor ‘open internet’. Waar mogelijk proberen zij te marchanderen met hun verantwoordelijkheden. “Ik merkte dat censors minder agressief zijn dan ik had verwacht.” In 2003 deed Kristof een vergelijkbaar experiment, maar dan in chatboxen. De moderatie was toen strikter, maar als je dezelfde boodschap wat diplomatieker formuleerde knepen de moderatoren een oogje toe.

Toekomst voor hobbybloggers
Het censuurbeleid steunt meer op intimidatie dan op handhaving, concludeert Kristof. Zijn overtuiging: zolang er geen algeheel internetverbod komt zal China met zijn honderdduizenden bloggers ‘byte by byte’ vrijer worden. Er is dus toekomst voor de hobbybloggers. Maar zij die in het oog springen moeten oppassen.