Twitter bezorgt ons een ontwikkelingsstoornis

Facebook en Twitter dwingen ons een mening over alles en iedereen te geven. Dat maakt ons niet belangrijker, maar infantieler. We gedragen ons tegenwoordig als pubers die om niets beginnen te gillen.

Dat is de mening van Stephen Randall, adjunct-hoofdredacteur van de Playboy. In de Los Angeles Times blikt hij terug op de tijd van Walter Cronkite, de televisiepersoonlijkheid die veel praatte maar zich zelden uitsprak. Totdat de Vietnam-oorlog hem in 1972 werkelijk zorgen begon te baren.

http://www.youtube.com/watch?v=n-c1PrCLaRw&playnext=1&list=PLF875B263BBCBFDEA&index=34

Volgens Randall veranderde Cronkites mening toen de loop van de geschiedenis. Zijn opinie deed ertoe omdat hij niet continu leegliep als een Glenn Beck op Fox News.

Tegenwoordig waant iedereen zich een Glenn Beck, meent Randall. Het gaat er niet meer om of onze mening origineel of doordacht is, maar of we er één hebben. Een Twitteraar die een restaurant bezoekt ontleedt zijn maaltijd en bericht erover. En als Starbucks een nieuw logo krijgt menen we daar meteen iets over te moeten zeggen. Alsof het altijd al van betekenis was voor ons leven.

Randall verlangt terug naar de tijd dat meningen zorgvuldig werden overwogen en gewogen. In de stijl van de klassieke denkers, of de wat meer recentere zoals Walter Lippmann. Als Randall nu Fox News of MSNBC aanzet hoeft hij niet meer na te denken. De ‘politieke filosofie’ dringt als vanzelf zijn bovenkamer binnen. “Maar als ik die filosofie deel, klink ik niet intelligent maar als een dronkaard die in discussie is met een lege barkruk.”

Het non-stop commentaar van Twitteraars, Facebookers en blog-reageerders leidt volgens Randall tot opinie-inflatie. Ofwel, neem even de tijd voor je volgende tweet.

Lees ook: Twitter maakt de mens tot emotioneel wrak.