IJsbeer in de Hudson Baai in Canada (Foto AFP)IJsbeer in de Hudson Baai in Canada (Foto AFP)
Laten we het jaar hier positief afsluiten met, zoals Karel Knip vorige week (16 december) schreef in NRC Handelsblad, ‘goed nieuws voor de ijsbeer’. En, voegde hij eraan toe, ‘brandstof voor klimaatsceptici’. Want wat blijkt: het kon voorlopig wel eens meevallen met het smelten van het Noordpoolijs.
Dezelfde auteurs die drie jaar geleden nog waarschuwden voor een onomkeerbaar proces, waarin in de zomer het ijs op de Noordpool definitief zou zijn verdwenen, zijn in een artikel in Nature tot een nieuwe conclusie gekomen. Hun vrees was dat de terugkaatsing van zonlicht minder zou worden, als de met sneeuw bedekte ijslaag kleiner wordt door de opwarming. Daardoor zou er meer warmte worden opgenomen, waardoor weer meer ijs zou smelten. Enzovoort…
Maar, schrijft Knip:
De zeeijs-albedo terugkoppeling ‘zou volgens het nieuwe onderzoek verkeerd gemodelleerd zijn. Er zou te weinig rekening zijn gehouden met de invloed van bewolking. Ook is het effect kleiner dan aangenomen doordat het ijsverlies pas groot is aan het eind van de zomer, als de zon alweer laag staat. Bovendien groeit jong zeeijs sneller aan dan eerder werd verondersteld.’
In 2007 voorspelden de onderzoekers nog dat rond 2050 tweederde van de ijsberen zou zijn verdwenen, doordat hun jachtgebied te klein zou worden. Maar volgens Steve Amstrup, een van de onderzoekers, laten de nieuwe onderzoeksresultaten zien ‘dat er geen omslagpunt lijkt te zijn in het zomer zee-ijs’. Onder andere door de onderschatting van de snelheid van de bevriezing in het najaar.
Ted Maksym zei in een reactie op het artikel in Nature tegen de BBC:
‘All the literature that has looked for a tipping point for sea ice has essentially found none. This has been drowned out a bit by the noise surrounding the 2007 minimum [for summer ice loss] and a possible ‘death spiral’ for Arctic sea ice.’
Volgens Amstrup was de verwachting in 2007 ‘geheel gebaseerd op het business-as-usual scenario voor de uitstoot van broeikasgassen’. Hij stelt dat de ijsbeer kan overleven als de wereld de concentratie van CO2 onder de 450 ppm weet te houden. Amstrup noemde dat tegenover het persbureau Reuters ‘Zeer angstaanjagend, maar wel binnen het mogelijke.’
Overigens zegt ook Maksym bij de BBC dat de ijsbeer niet gered is, nu er geen tipping point lijkt te zijn:
‘The suggestion that if global temperature rise is kept below 1.25 degrees that polar bears will survive is encouraging; but given current trends this is not likely to be achieved. So we are by no means out of the woods.’
Lees ook deze brief in een blog van Andrew Revkin in The New York Times waarin verontruste wetenschappers tegenover het Amerikaanse ministerie van Binnenlandse Zaken hun zorgen uitspreken over het lot van de ijsbeer.
Zo eindigt het jaar toch nog iets minder goed dan aan het begin van dit stukje beloofd. Alle reageerders dank voor de discussie en nuttige aanvullingen (die ook de komende dagen wel worden gemodereerd). Volgend jaar verder.