Nil Karaibrahimgil hip en hedonistisch

Nil Karaibrahimgil met band. Gehoord 12/12 Paradiso, Amsterdam. **

Ze lijkt de verpersoonlijking van hip Turkije, de zangeres Nil Karaibrahimgil. Met een tutu die ze over haar bruine leren broek had aangetrokken, en een jack van leren ruiten die als dakpannen over elkaar liggen, oogt ze eigentijds en hedonistisch. Uitdagend kijkt ze het publiek in, dat alle nummers moeiteloos meezingt. Elk nieuw lied kan rekenen op een enthousiast onthaal. Karaibrahimgil is een fenomeen, een ster, maar gedraagt zich er niet naar. Ze doet alle moeite om het haar publiek naar de zin te maken.

Na een uitgebreid intro van lang aangehouden zwevende tonen en elektronische effecten komt haar muziek uiteindelijk vooral neer op stevige rock, zoals je die ook in de Nederlandse hitlijsten kunt aantreffen. Met kundig maar obligaat bespeelde drums, bas en elektrische gitaar als aandrijving lijken volume en stuwkracht in dit concert van groter belang te zijn dan verbeelding. Al heeft Karaibrahimgil een goede stem, werkelijk meeslepend kun je haar zang nauwelijks noemen. Pas wanneer de band het volume wat terugschroeft, neemt ze de ruimte om nuance aan te brengen.

De aanwezigen, de overgrote meerderheid met een Turkse achtergrond, lijken het het allemaal prima te vinden. Ze zijn gekomen om hun ster op het podium bezig te zien. Uiterlijk spiegelen ze zich ook aan haar. Het is uitgaanspubliek, even hip en hedonistisch als Karaibrahimgil zelf, dat komt om te kijken én om gezien te worden.