Mark en de vergulde snoeischaar

Glorieuze opkomst van 'der Rosenkavalier’ op het Brusselse toneel. Mark Rutte, de premier die als een innemende rozenkweker van plan is te „snoeien om te groeien”, maakte een vliegende start op de Europese top van regeringsleiders.

Kijk naar wat hij binnenhaalde. Hij hielp de snoeischaar zetten in het voorstel van de Europese Commissie om de Europese begroting met 6 procent te laten stijgen. Resultaat: een halvering tot 2,9 procent.

Met dank aan bondskanselier Angela Merkel en president Sarkozy kreeg hij een herziening van het Europese verdrag in de schoot geworpen. Dat is bedoeld om een permanent financieel noodfonds voor eurolanden in de verdragstekst te macrameeën, maar het geeft Rutte de mogelijkheid om ook de wensen van zijn kabinet voor herziening van het Europese asiel- en immigratiebeleid ter sprake te brengen.

Als de premier er vervolgens in slaagt een miljard extra korting op de Nederlandse afdracht aan de EU te bereiken voor de volgende Europese begrotingsperiode, kan hij opnieuw een referendum in Nederland organiseren. Waarbij Rutte natuurlijk niet die lamlendigheid van Balkenende III ('Europa best belangrijk') zal uitdragen, maar zijn marketingtalent er tegenaan zal gooien om zijn enthousiasme voor Europa op de bevolking over te brengen. Is het Europese echec van de ‘nee-stem’ van 2005 ook weggesnoeid.

Op het internationale vlak boekt het kabinet-Rutte onbedoeld meer voortgang. De nieuwe nadruk in de Nederlandse politiek op het binnenland en oogkleppen voor de buitenwereld is opgepikt in de internationale fora waar over financiële kwesties wordt onderhandeld.

Rutte zelf kondigde al aan dat hij niet aanwezig zal zijn op de komende top van de regeringsleiders van de G20 in Seoul. Balkenende lukte het steeds zich daar aan tafel te praten, nu is Nederland niet meer welkom.

De ministers van Financiën van de G20 – Nederland was niet uitgenodigd – hebben afgelopen weekeind besloten dat de Europese oververtegenwoordiging in het IMF-bestuur wordt teruggebracht. Goede kans dat Nederland zijn IMF-zetel (sinds 1944) moet inleveren en daarmee vervalt op termijn ook de Nederlandse stem in het bestuur van de Wereldbank. Het kost invloed, er staat een besparing op dure reizen naar praatfora tegenover.

Ironie: de enige Nederlander die op de regeringstop van de G20 wél aanwezig zal zijn, is Nout Wellink. Als voorzitter van het Baselse Comité van centrale bankiers mag Wellink de nieuwe kapitaalseisen voor banken daar toelichten. Wat de PVV, de gedoogpartner van het kabinet, betreft, moet Wellink zo snel mogelijk aftreden. Seoul, waar ligt dat?

Roel Janssen