Zouden veel mensen gewoon ophouden met denken als een computer iets voor ze kan doen? Of is dat speciaal iets van kookboekenuitgeverijen? Ik heb het natuurlijk over registers. In kookboeken. Elke gebruiker weet dat een kookboek enorm register-afhankelijk is. De schrijvers kunnen allerlei interessante indelingen voor hun kookboek verzinnen, zoals seizoenen of de kleur van het eten (dat kookboek bestaat echt), maar uiteindelijk wil je toch, via het register, even kijken wat je nú weer eens met een kip zult doen of hoe dat ene recept met die walnoten en die eend ook alweer ging. Dus dan zoek je op: ‘kip’. Of ‘walnoten’. Of ‘eend’. En dan vind je het terug.
Een kind kan de was doen.
Maar een computer kan de was helemaal niet doen. Die deelt gewoon in wat-ie krijgt aangeleverd en redacteuren van uitgeverijen of de luie kookboekenschrijvers zelf leveren dingen in als: gebraden kip, saus van walnoten, wilde eend. Dat komt dan respectievelijk onder de ‘g’, de ‘s’ of de ‘w’ in het register te staan.
Ik heb een paar kookboeken waar ik erg dol op ben, van Diana Henry, die me toch tot wanhoop drijven wegens het register. De indeling van die boeken is, laten we zeggen, ‘speels’, waardoor je nooit kunt raden in welke afdeling je een recept gaat vinden: in de afdeling ‘vloeibaar goud’, ‘heerlijke geuren’ of ‘voedsel uit de haard’ (ik citeer de afdelingen maar even uit het hoofd, maar ongeveer zo heten ze).
Ergens in dat boek staat een heerlijke ansjovistapenade. Toen ik die nog niet uit mijn hoofd kende, wilde ik die terugvinden en keek dus bij de ‘a’ van ansjovis. Mis. Geen ansjovis. Bij tapenade dan. Ook niet. Er zaten kwarteleitjes bij en radijsjes - geen sjoege. Uiteindelijk vond ik ‘m terug: onder ‘vis’.
Nu dacht ik eens even te kijken wat het Terra-kookboek Groenten voor suggesties heeft voor andijvie. Het antwoord is: geen. Maar ik zag wel, onder het kopje ‘knoflook’, in het register achtereenvolgens staan: ‘gekonfijte tomaten’, ‘gemarineerde paprika’s’ en ‘Indische spinazie’. Ook de ‘koude paprikaroomsoep’ stond netjes bij de ‘k’, maar een lemma ‘soep’ was nergens te bekennen.
Enfin, ze zullen hun leven wel niet beteren, want dat zou betekenen: zelf nadenken. Waarom zou je, als de computer met iets komt wat sprekend op een register lijkt?
Intussen zelf maar iets gemaakt met die andijvie, want af en toe verschijnen er kroppen andijvie uit een naburige moestuin. En je kunt daar wel nuffig ‘nee’ tegen zeggen, maar wat heeft die andijvie gedaan om ’m zo af te wijzen?
Nu ja, dat weten we precies natuurlijk: hij heeft een jeugdtrauma veroorzaakt door als bitter snot in maïzenasaus op je bord te komen liggen. Maar dat hebben we de andijvie inmiddels vergeven, zeker nu we zo’n fijn groentestoofje hebben gemaakt.
Groentestoof met andijvie (voor 4 personen)
- 3 rode bosuitjes
- 1 teen knoflook
- klontje boter
- wat overblijft van 1 pond ongedopte kapucijners
- 1/2 krop andijvie
- 5 rijpe tomaten
- 1 el wijnazijn
- 3 takjes oregano
Hak de bosuitjes met het stevige deel van hun groen en de teen knoflook. Zachtjes in de boter stoven - dat geeft zo’n heerlijke geur. Snijd de tomaten in stukjes en doe ze met de kapucijners en de gesneden en gewassen andijvie bij de uitjes. Wijnazijn erbij, royaal peper en zout, laten stoven. Eventueel kan er ook nog een onsje peultjes bij.
Laat stoven tot de kapucijners gaar zijn en de tomaat zacht. Hak de oregano fijn en roer die er op het laatst door.