Al zag hij gelukkig nog wel genoeg swingend gemonteerde gruwelbeelden (van bijvoorbeeld gewonde of stervende kinderen), hij was hierover toch een beetje teleurgesteld en vroeg zich af of schaamte over de verdeeldheid in de Arabische wereld misschien hieraan ten grondslag zou kunnen liggen!
Tenslotte eindigt hij zijn stukje met de mededeling dat het ondanks het gebrek aan partijdige informatie toch prachtige televisie blijft.
Het is voor mij duidelijk dat Van den Boogaard in ieder geval geen enkele last van schaamte heeft om zijn perverse genoegens op deze manier aan iedereen mee te delen.
Deze narcistische houding van (soms gezaghebbende) journalisten maakt dat zij (mede) een steeds grotere bedreiging voor oplossingen in dit soort conflicten zullen zijn.