‘Baby’ is Britse hoop op goud

Een scrum van tientallen zwetende Britse journalisten schuift hortend en stotend door de kelders van de Water Cube in Peking. Hier is wat aan de hand. Een zwemmedaille voor Groot-Brittannië? Dan zwaait de tussendeur van het futuristische zwembad naar de catacomben met duwende verslaggevers open. Een klein jongetje in een blauwe zwembroek stapt de ruimte in. Hij glimlacht even over al die ophef. Is dit de nieuwe kampioen?

Thomas Daley uit Plymouth eindigde maandag met zijn partner Blake Aldridge als achtste en laatste in de finale van het synchroonspringen van de toren (10 meter). Maar in de Britse media moet Daley de meest gehypete veertienjarige zijn sinds prins William die leeftijd had.

Tom Daley is 1,56 meter groot en weegt 47 kilo, en is de jongste deelnemer aan de Spelen. Hij behoort nu al tot de wereldtop. Maar maandag kwam het er bij zijn olympische debuut niet uit. Volgende week krijgt hij in het individuele springtoernooi een nieuwe kans de jongste medaillewinnaar uit de Britse geschiedenis te worden.

Eerder dit jaar werd de scholier – toen nog dertien jaar – al Europees kampioen in Manchester. Zijn komst naar Peking is zo luidruchtig verslagen door de Britse media dat in het olympisch dorp van Peking zelfs basketbalsterren als Kobe Bryant (1,98 meter) en LeBron James (2,03 meter) met hem op de foto wilden.

Ook China heeft de Little Briton in de armen gesloten. Hij heeft al meer bijnamen dan menig Chinese olympiër. Baby is de meest gebruikte.

In het zwemstadion posteert hij zich voor de wilde troep journalisten – op zijn gezicht geen spoor van nervositeit of verbazing. Of hij onder de indruk was geweest toen hij vanaf die eenzame hoogte bovenop de toren het indrukwekkende zwemstadion in had gekeken, met 17.000 toeschouwers, of van de enormiteit van de Olympische Spelen. „Nee, ik had me erop ingesteld”, zegt hij. „Mijn coaches hadden mij verteld wat ik kan verwachten, ik heb van tevoren beelden gezien.”

Daley, vorig jaar door de BBC uitgeroepen tot Young Sports Personality van het jaar, werd al op zijn derde door zijn vader meegenomen naar het zwembad voor zijn eerste zwemlessen, maar baantjes trekken vond hij al snel saai. Hij judode liever. Toen hij iemand van een duiktoren in het zwembad zag springen, besloot hij dat dat zijn sport zou worden.

Zes uur per dag traint de scholier, zes dagen per week. Vooral na schooltijd. De meeste van zijn trainingsuren maakte hij buiten het bad: zo’n zestig procent van zijn tijd is hij bezig met turnoefeningen en springen op de trampoline.

In The Independent zei hij eens dat hij, toen hij als achtjarige begon met schoonspringen, als de dood was voor de toren. Hij huilde de eerste keer een kwartier omdat hij niet met zijn rug naar het water durfde te springen. Zijn coach Andy Banks dacht vervolgens dat de kleine Tom het nooit tot schoonspringer zou schoppen. Vijf jaar later versloeg hij tijdens de Britse kampioenschappen de winnaar van het olympisch zilver in Athene (2004), Peter Waterfield.

In de mixed zone praat Daley ondertussen verder. Over zijn prestatie samen met springpartner Aldridge, bijna twee keer zo oud als hij, was hij niet tevreden. „Het was duidelijk niet onze dag, maar ik heb er toch enorm van genoten. Deze wedstrijd maakt ons alleen maar meer hongerig voor de Olympische Spelen van 2012 in Londen.”

Nerveus was hij wel geweest, maar Daley zag zijn eerste olympische optreden vooral als een geweldige levensles. „Alleen al het feit dat ik aan de Spelen heb meegedaan. Absolutely amazing. Ik weet nu wat ik kan verwachten, qua druk. Ik ga nu met vertrouwen de individuele wedstrijd in, in de wetenschap dat ik, zeg maar, een paar spinnenwebben heb weggehaald.”

Dan neemt coach Banks hem met zachte hand mee naar de volgende wachtende groep verslaggevers. Daley knikt even vriendelijk naar de nieuwe scrum en begint opnieuw met zijn verhaal.

Zijn springpartner Blake Aldridge hoort het naast Daley tandenknarsend aan. Wat nou mooie ervaring voor Tom? „Doordat Tom te nerveus was presteerde hij ver onder de maat. Ik heb hem eruit gesprongen vandaag.”

Welkom in de wereld van de topsport, Thomas Daley.

Hij zal er staan, met baard in de keel, in 2012: torenhoog boven het olympische bassin van Londen. Vermoedelijk niet meer zij aan zij met Blake Aldridge.