Verklaring van Berlijn is verspilde moeite

Dank voor het afdrukken van de `Verklaring van Berlijn` (Opiniepagina, 26 maart). Nu zijn we tenminste geïnformeerd over de gedachtenwereld van onze regeringsleiders. De openingszin trekt direct al de belangstelling: ”Europa belichaamde eeuwenlang een idee dat hoop bood op vrede en wederzijds begrip.” Oh, denk ik dan, heb ik iets gemist? In welke eeuwen was dat dan? In gedachten ga je terug: de 20ste eeuw met die twee oorlogen? Nee, natuurlijk niet. De 19e dan, met zijn nationalisme? Nee, ook niet. De 18e? De 17e? Ik kom er niet uit. Altijd goed opgelet bij de geschiedenislessen op school, maar dit hebben de leraren me nooit verteld. Het moeten toch minstens twee opeenvolgende eeuwen zijn geweest, anders kan je zo`n zin niet opschrijven. Maar dan, een paar regels verder gaat het over ”onze geschiedenis die zo vol is van bloedige conflicten en menselijk leed”. Dat herken ik beter, maar waar zijn nu die eeuwen uit de openingszin opeens gebleven? Het lijkt erop dat onze leiders alleen zien wat ze hebben willen zien, en een onlogische gedachtengang volgen om ons ergens naar toe te masseren. Helaas, zo laat de werkelijkheid zich niet naar de hand zetten. Wat een verspilde moeite. Als het een werkstuk van een leerling was, zou elke leraar in het voortgezet onderwijs de aanhef hebben afgekeurd. En deze vreemde gedachtensprongen zouden ons moeten motiveren tot samenwerking in Europa? Die motivatie is er, bij mij althans, maar op betere gronden dan wat de leiders me nu voorschotelen.