Vegetarisch hapje

‘Bij het tweede stoplicht linksaf.” Maarssen. Half negen in de ochtend. Partij voor de Dieren-fractievoorzitster Marianne Thieme is al vroeg op stap. Onder leiding van de TomTom is ze onderweg naar Almere voor een lezing. „Ik heb erg slecht en kort geslapen, maar gelukkig is het verhaal dat ik ga houden goed voorbereid vanuit ons hoofdkantoor.” Sinds Marianne in de Tweede Kamer zit is het leven alleen maar drukker geworden. „Ik probeer zoveel mogelijk in het land te zijn en Den Haag te mijden als dat mogelijk is.” Vanochtend houdt Marianne een lezing voor rechtenstudenten rond het thema Dier en Recht. De studenten hebben als locatie Stichting Aap uitgekozen, die zich inzet voor mishandelde en misbruikte uitheemse diersoorten.

Het zijn heftige weken voor Marianne en haar dierenpartij. Na hun opmerkelijke entree in de Tweede Kamer zijn de geschreven media een aanval op de partij begonnen. „We roepen veel weerstand op maar onze strijd is noodzakelijk.” Eén van hun financiers – een klamboefabrikant – zou betrokken zijn bij dierproeven en Marianne zou iets tegen homo’s hebben. Het lijkt haar niet te deren, maar ze doet graag uit de doeken wat er allemaal niet waar is in de berichtgeving. „Homo’s kunnen zich volledig veilig voelen bij de Partij en we hebben al een paar keer voor gestemd in zaken die te maken hebben met hun emancipatiestrijd.” Blij was ze met haar verkiezing tot Politiek Talent van het Jaar. „Een erkenning voor het feit dat we niet te stoppen zijn.”

Bij de receptie van Stichting Aap botsen we op tegen een grote brede schoonmaker die mij erg bekend voorkomt. Een grote blote buik bolt onder zijn te korte T-shirt uit. In de ene hand een kop koffie en met de andere zwaait hij met een mop wat over de vloer. Terwijl Marianne handen schudt met de studentenleider – type Jort Kelder – werp ik een blik op de apenkolonie. Ze zitten er vrolijk bij, ondanks hun verleden van mishandeling door illegale bezitters en misbruik in circussen. „Toen ik de mensen leerde kennen, begon ik pas echt van dieren te houden”, mompelt de schoonmaker en hij geeft een knipoog. Ik herken hem ineens. Pa Tokkie! Van de Tokkie-familie die door min of meer gerenommeerde documentairemakers in de afgelopen jaren langdurig misbruikt is ter vermaak van televisiekijkers. Stichting Aap zorgt kennelijk ook voor inheemse opvang!

Na de lezing – een groot succes – haast Marianne zich naar Den Haag. Nog voor het vragenuurtje moet ze opdraven voor een korte quote in het SBS-programma Hart van Nederland. Er zijn dit weekend dieren mishandeld en dat is een goed moment voor de Partij om zich weer eens uit te spreken voor harde straffen tegen dierenmishandelaars. „Natuurlijk zijn mediaoptredens heel belangrijk, maar dat wil niet zeggen dat we alles maar doen hoor!” Het verzoek van het blad Linda om in badpak te poseren samen met andere bekende vrouwen heeft ze afgeslagen.

Vaak probeert ze haar fractiegenoot Esther Ouwehand naar voren te schuiven voor optredens en soms lukt dat ook, maar het badpakkenverzoek was toch echt voor haarzelf. Samen zullen ze aan het eind van de middag verschijnen op de borrel die minister Gerda Verburg heeft georganiseerd op haar ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.

„Ik hoop dat ze vegetarische hapjes hebben! We hebben in ieder geval onze voorkeuren doorgegeven”, zegt Esther als ik haar vlak voor het vragenuurtje in het gebouw van de Tweede Kamer ontmoet. Afgezien van de uiteenzetting van een standpunt over dierenactivistenterrorisme komt de dierenpartij in het vragenuurtje niet aan het woord. Opvallen willen de dames alleen als het over inhoud gaat en na afloop vertrekken ze dan ook via een zij-ingang om aan het werk te gaan, terwijl de rest van de Kamerleden langs de verzamelde pers paradeert.

Op de gezelligheidsborrel, in een statige hal in het ministerie, staan de LNV- commissieleden te wachten op de komst van de minister. De bladen met witte wijn gaan vrolijk rond en Marianne en Esther werken zich door het gezelschap heen. Ze zijn niet van plan lang te blijven, want er ligt nog een hoop werk op kantoor. „Toen de minister nog Kamerlid was heb ik nooit iets bij haar gemerkt van haar affiniteit met dierenwelzijn. Ja, ze houdt van paardrijden...”, zegt Marianne. „Zijn jullie daar dan óók al op tegen?” mompel ik, terwijl minister Verburg een gesprek met hen begint over openheid van veeteeltbedrijven. Dat het goed zou zijn als Nederlanders kunnen zien waar de producten die ze eten vandaan komen. „Het kind van een vriendin van mij was geschokt toen ze hoorde dat eieren uit een kip kwamen. Sindsdien wil ze ze niet meer eten”, zegt Esther. De minister lacht vrolijk. „Het zou goed zijn als kinderen meer veeteeltbedrijven zouden bezoeken, zodat ze kunnen zien hoe het allemaal werkt.” Marianne ziet haar kans. „Maar wilt u de kinderen dan ook laten zien hoe varkens zonder verdoving gecastreerd worden?” De minister rondt het gesprek pardoes af en verdwijnt in het gezelschap. „Netwerken gaat helaas nooit diep”, lacht Marianne en neemt een hap van een wortel. Een discussie gaat ze nooit uit de weg. „Ik zit niet voor de gezelligheid in de politiek.”