Een heerlijk islamitisch wijntje uit Marokko, dan?

De belle vie supermarkt, in de Marokkaanse stad Meknes, heeft een flinke verzameling wijn van eigen bodem. In een aparte ruimte staan de flessen rijendik te wachten op kopers: rood, wit, gris, rosé. „Ik adviseer Domaine Sahara”, zegt de geblondeerde verkoopster. Maar de vraag of ze zelf ook wijn drinkt, doet haar een beetje schrikken. „Eh, nee”, zegt ze met een ongemakkelijk lachje. In het islamitische Marokko ligt de consumptie van alcohol nogal gevoelig. Het land produceert volop wijn, maar het drinken is volgens de meeste Marokkanen verboden.

Marokko maakt wijn van internationale allure. Van de jaarlijkse productie van ruim vijftig miljoen flessen wordt ongeveer eenderde geëxporteerd. Nederlandse supermarktketens als Albert Heijn en Super de Boer hebben tegenwoordig Marokkaanse wijnen in hun vaste assortiment, die met gemak de concurrentie aan kunnen met merken uit andere landen. Nicolaas Klei, een van de bekendste kenners in Nederland, is in zijn supermarktgids lyrisch over Marokkaanse wijnen.

Meknes is het centrum van de Marokkaanse wijnindustrie. In de directe omgeving zijn duizenden hectares wijngaarden, met daartussenin af en toe een klein dorp met eenvoudige stenen huisjes. Lage druivenstruiken, netjes gerangschikt in rechte lijnen, groeien op bruinrode aarde. De struiken dragen relatief veel bladeren, zodat de druiven niet teveel last hebben van de felle zon. Het landschap is licht heuvelachtig, met op de achtergrond de eerste uitlopers van het Atlasgebergte.

Talloze Marokkaanse ondernemers hebben de afgelopen jaren in de wijnsector geïnvesteerd. Vaak hebben ze Franse specialisten in dienst, die ervoor gezorgd hebben dat de kwaliteit van de wijnen aanzienlijk is verbeterd. Naast een paar grote internationaal opererende firma’s is er ook een aanzienlijk aantal kleinere wijnboeren, die soms in coöperaties zijn verenigd. Sommige Marokkaanse bedrijven, zoals Les Celliers de Boulaouane, hebben intensieve banden aangeknoopt met de Franse wijngigant Castel.

„Wij zijn de grootse wijnproducent van Marokko”, zegt Jean Piere de Hut, de Belgische exportmanager van Les Celliers de Meknes. Met ruim 26 miljoen flessen per jaar neemt het bedrijf meer dan de helft van de totale Marokkaanse wijnproductie voor zijn rekening. De Hut, in een strak grijs pak, geeft een rondleiding. In het Château Roslane, twintig kilometer buiten Meknes, worden de beste wijnen van Les Celliers de Meknes gemaakt. Mannen in rode stofjassen zijn bezig met het sorteren van witte druiven, die even later in een moderne vinificatie-installatie verdwijnen.

In een mooi ingerichte ontvangstruimte, met glas in loodramen en meubels met houtsnijwerk, staan wijnflessen klaar voor wie wil proeven. Zowel de goedkopere als de duurdere soorten smaken uitstekend, licht kruidig met relatief veel alcohol. Ook Les Coteaux de l’Atlas, de enige Marokkaanse appellation d’origine contrôlée, komt aan de beurt. In de kelders van het château, dat vroeger toebehoorde aan een Franse kolonist, ligt deze topwijn te rijpen in eikenhouten vaten. Airconditioning zorgt ervoor dat de temperatuur in de kelder niet te veel oploopt.

Marokko produceert ook wijn met een Nederlands tintje. Uit de omgeving van de stad Berkane, in het Rif-gebergte in het noordoosten van Marokko, komen de twee rode wijnen Ayïs en Ayous. Het Rif-gebergte is de streek waaruit ongeveer driekwart van de Marokkanen in Nederland afkomstig is. Vanwege dat Nederlandse tintje zijn Ayïs en Ayous ook te koop in Nederland. Elto-wijnimport uit Waalwijk brengt ze op de markt.

Marokkaanse wijnproducenten trekken zich niets aan van landgenoten die beweren dat alcohol in strijd is met de islam. Ze hebben de regering aan hun zijde. Wijnboeren in Marokko benadrukken dat de Koran niet heel erg duidelijk is. Eten van varkensvlees wordt in het islamitische heilige boek ondubbelzinnig verboden, maar over het drinken van wijn is de Koran minder eenduidig. Hoewel de meeste Marokkanen geen alcohol drinken, zijn er nauwelijks fundamentalistische moslims die tegen de productie en verkoop van wijn protesteren.

„Ik trek me niets aan van moslims die beweren dat alcohol verboden is”, zegt Mohamed Ziani, een onderwijzer uit de stad Al Hoceima in het Rif-gebergte. Ziani, een slanke man met sluik half lang haar, behoort tot de minderheid van de bevolking die er openlijk voor uitkomt alcohol te drinken. „Ik ben moslim”, zegt hij. „Maar ik ben geen fundamentalist. Als ik wijn wil drinken, dan is dat mijn eigen keuze. Niemand heeft zich daar mee te bemoeien.”