Pleegouders vinden dat Bert Bakker een heldendaad heeft verricht

Op 1 januari van dit jaar redde Kamerlid Bert Bakker (D66) een kind. Jennifer (9) zat toen – bleek later – al zeven dagen op een slaapkamer in het huis van haar ouders, bij wie ze van de rechter niet meer mocht wonen.

Jennifer zou alleen op eerste en tweede kerstdag bij haar ouders zijn. De dag erna zou ze met de bus aankomen in Terneuzen. Daar wonen haar pleegouders Leona en Mauric Perotti. Maar Jennifer kwam niet. Haar pleegouders belden een medewerker van Bureau Jeugdzorg en die belde de politie. Een paar weken eerder, zegt Leona Perotti nu, had de vader van Jennifer gezegd: „Als wij haar niet mogen hebben, mag niemand haar hebben.”

De politie vroeg Leona en Mauric Perotti om een foto van Jennifer. Er zou naar haar worden gezocht.

Maar er kwam geen nieuws over het meisje. Op zaterdag 31 december bedachten andere pleegouders, die Leona en Mauric Perotti kenden van een Yahoo-groep, dat ze e-mails moesten sturen naar Kamerleden. Dat deden ze de volgende ochtend – het onderwerp was: ‘meisje in gevaar’. De e-mail, van zo’n veertig pleegouders uit de internetgroep, werd verstuurd naar eenenvijftig Kamerleden. „Trekt u aan de bel alstublieft. Als dit kind nog te redden is...”

Bert Bakker was in de nieuwjaarsnacht om twee uur naar bed gegaan en om tien uur was hij wakker. Hij las zijn e-mails, zoals elke ochtend. Hij dacht niet meteen dat er echt een kind in gevaar was. Maar door de enorme hoeveelheid e-mails begon hij te twijfelen. En hij had die dag verder niks bijzonders te doen.

Hij belde staatssecretaris Clémence Ross (Volksgezondheid, CDA). Die zat, zegt Bakker, bij haar buren een borrel te drinken op het nieuwe jaar. Ross belde de gedeputeerde in Zeeland die verantwoordelijk was voor de jeugdzorg, George van Heukelom van de SGP. Bert Bakker denkt dat Van Heukelom in de kerk zat en toch zijn telefoon beantwoordde. In elk geval was het bijzonder, zegt Bakker, dat Van Heukelom op zondagochtend zijn mobiele telefoon aan had staan.

Die middag werden de pleegouders van Jennifer gebeld door een medewerker van Bureau Jeugdzorg. De politie had opnieuw een foto nodig van het meisje. Er zou dezelfde dag nog met man en macht naar haar worden gezocht. Leona Perotti: „Ik suggereerde dat dat te maken had met de inspanningen van Bert Bakker, maar dat was niet zo, zei die medewerker.”

Om acht uur ’s avonds was Jennifer weer bij haar pleegouders. De politie had haar weggehaald bij haar biologische ouders. „Bert Bakker is onze held”, zegt Leona Perotti nu. In een e-mail op zondag 1 januari – om 22.19 uur, onderwerp: ‘Enorm bedankt’ – schreven ze aan Bakker: „Jennifer hebben we in de armen mogen sluiten.” Het meisje had volgens haar pleegouders weinig eten en drinken gekregen, ze was een week lang niet gewassen. Ze schreven ook: „Wij wensen u een goed en wijs 2006 toe en hopen dat D66 bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart veel stemmen zal krijgen.”

Bert Bakker was tevreden. Maar hij vindt niet dat hij een heldendaad heeft verricht. Het was toeval, zegt hij, dat hij die dag tijd had, dat Clémence Ross niet met wintersport was en dat de SGP-gedeputeerde bereikbaar was. Hij zegt ook dat hij dagelijks, of in elk geval wekelijks, e-mails krijgt met ‘noodkreten’. Bakker weet, zegt hij, hoe slecht Bureau Jeugdzorg vaak functioneert – uit eigen ervaring, zijn oudste dochter had jarenlang van die instantie hulp nodig. „Ik weet welke kafkaëske sfeer daar hangt.” Dat maakte hem gevoelig voor de e-mails. Maar hij weet ook dat het niet zijn taak is om alle zielige gevallen waarover hij hoort, op te lossen. „Daar zijn Kamerleden niet voor.”

Die zondag had hij een e-mail gestuurd naar de collega’s op de verzendlijst van de pleegoudergroep. „Jongens, ik heb Ross gebeld.” Leona en Mauric Perotti kregen die dag e-mails van Kamerleden van CDA en SGP. „Ze wisten dat Bakker ermee bezig was”, zegt Leona Perotti. „Ze wilden toch van zich laten horen. Van de SP kregen we in maart een reactie. Die partij verwees ons door naar het ministerie van VWS.”

Leona en Mauric Perotti stemden bij de gemeenteraadsverkiezingen op D66. Leona had dat vaker gedaan. Mauric niet, zegt Leona Perotti. „Hij deed het uit dankbaarheid.”

Dit is het derde deel van een serie. Eerdere afleveringen zijn te lezen op www.nrc.nl.