Terug naar de krant
De Nobelprijs voor geneeskunde gaat daarmee dit jaar naar onderzoekers die de medische praktijk radicaal hebben veranderd, en daarbij aanvankelijk veel weerstand ondervonden. Hun in de loop van de jaren tachtig uitgedragen boodschap dat zweren in de maag en aan de twaalfvingerige darm in feite een infectieziekte waren, werd nauwelijks geloofd. In de medische wereld heerste het paradigma dat maagzweren het gevolg waren van een overmatige maagzuurproductie, vooral veroorzaakt door stress en verkeerde leef- en eetgewoonten. Er kwamen bovendien steeds succesvollere medicijnen op de markt om de maagzuurproductie te remmen. Daarvoor kreeg Sir James Black in 1988 de Nobelprijs. Die maagzuurremmers werken weliswaar prima, maar de zweer in het slijmvlies van de maag of twaalfvingerige darm komt vaak terug na het staken van medicatie.
Marshall en Warren ontdekten de maagbacterie Helicobacter pylori in 1982. Na de ontdekking van de bacterie stelden de twee, tegen de heersende opinie in, onomstotelijk vast dat de bacterie de oorzaak is van het overgrote deel van de maagzweren en zweren aan de twaalfvingerige darm. Een antibioticakuur geneest de maagzweerlijder tegenwoordig vaak voorgoed van zijn kwaal. Bij iemand die met een maagzweer bij de huisarts komt is onderzoek op de aanwezigheid van Helicobacter tegenwoordig een standaardtest.
De bacterie is bij de helft van alle mensen een vaste maagbewoner. Meestal wordt de bacterie van moeder op kind doorgegeven en blijft dan levenslang in de maag aanwezig, meestal zonder ziekte te veroorzaken. Bij tien tot vijftien procent veroorzaakt de bacterie ooit een keer een zweer in de maag of twaalfvingerige darm.