,,Hij was toch een legpuzzel waarvan je nooit alle stukjes in handen kreeg'', zegt zijn manager Wout van Liempt in de aflevering van de tv-portrettenreeks Hoge bomen die vanavond aan Wim Kan is gewijd. Meer dan een dappere poging om desondanks een genuanceerd beeld van de cabaretier op te roepen kan deze uitzending dan ook niet zijn. De vraag blijft bijvoorbeeld wat er al die jaren is schuilgegaan achter 's mans talloze middagen op het strand met ,,energieke tienermeisjes'' – ook al hebben presentator Pieter Jan Hagens en de zijnen één van die meisjes opgespoord. Ze laat zelfs een dik pak brieven van Kan zien, zonder ons overigens iets over de inhoud te vertellen.
Mede dankzij eerdere publicaties is inmiddels wel iets meer duidelijk over de rol die Wim Kan tijdens de bezetting in Japanse gevangenschap speelde. Hagens sluit daarbij aan: de cabaretier hoefde niet lijfelijk aan de aanleg van de Birma-spoorlijn mee te werken, omdat hij ter plekke het – door veel andere gevangenen zeer gewaardeerde – amusement verzorgde. Ook was al bekend dat Kan en zijn vrouw Corry Vonk hun oorlogsonderscheidingen, na het bezoek van de Japanse keizer Hirohito, niet in de Westeinderplas hebben geworpen, zoals hij destijds verkondigde. Maar het is bepaald pikant de verzetssterren nu gewoon in een doosje in het Theater Instituut te zien liggen.
Zo is deze Hoge bomen toch een boeiende bijdrage aan de geschiedschrijving, vooruitlopend op de biografie die hopelijk ooit komt, en te vergelijken met een aflevering van Andere tijden. Des te merkwaardiger dus, dat die twee programma's vanavond tegelijkertijd worden uitgezonden.