Mede daardoor vormt Rameau's 18de-eeuwse muziek in deze productie een wonderlijke eenheid met het tijdloos eigentijdse toneelbeeld. Het geestige decor van Melle Hammer bestaat vooral uit rekwisieten, maar is in de toepassing daarvan een schoolvoorbeeld van maximale zeggingskracht met minimale middelen. Een van de vele hoogtepunten vormen de reusachtige opblaasbloemen, die langzaam sissend openbloeien.
Solistisch is deze Les Indes galantes van wisselend niveau. Tenor Marcel Beekman moest als Valère nog wat opwarmen, maar zong na de pauze als Damon juist opvallend elegant en elastisch. Sopraan Claron McFadden (Emilie, Zima) is een toonbeeld van barokke souplesse, maar staat daarin met de charismatisch en galant bassende Hubert Claessens (Bellone, Huascar, Don Alvar) op eenzame hoogte in een betrouwbare cast, waarin stilistische degelijkheid het veelal wint van solistische glans.
Voorstelling: Les Indes galantes van J.Ph. Rameau door Orkest van de Achttiende Eeuw/Cappella Amsterdam o.l.v. Frans Brüggen. Gezien: 27/4 Stadsschouwburg Utrecht. Herh.: 29/4 aldaar; 1, 2/5 Stadsschouwburg A'dam; 4/5 Haarlem; 5/5 Groningen; 7 en 8/5 R'damse Schouwburg.