Zijn muzikanten leveren een passende omlijsting voor zijn gekwelde bespiegelingen. Compleet met de noodzakelijk strijkers, en twinkelend gitaargetokkel. Bovendien uit Andrews zich in fraaie melodieën, waarin de pathos net binnen de perken wordt gehouden. Of soms net niet.
Het is jammer voor The Veils dat Engeland een rijke historie heeft op het gebied van zingende dandy's. Denk aan Morrissey, Ian McCullough (Echo&The Bunnymen) en Brett Anderson (Suede). The Veils doet daar iets te vaak aan denken. Volgende week te zien in ons land: 8 maart Tivoli, Utrecht en 9 maart Nighttown, Rotterdam.
The Runaway Found (rtradecd135) ***