Drie jaar geleden kreeg ik oogmelanoom en nog steeds heb ik als gevolg van de bestraling te maken met veel pijn en vermoeidheid. Daardoor belandde ik voor 35 procent in de WAO. Mijn `opvolgers' hebben pech. Want als zij straks bij de keuringsarts verschijnen met dezelfde `mankementen', krijgen ze geen uitkering meer. Immers, het kabinet meent dat mensen die voor minder dan 36 procent arbeidsongeschikt zijn, geen compensatie moeten krijgen voor inkomensverlies.
Als kankerpatiënt wil ik graag mijn eigen verantwoordelijkheid nemen, maar ik kan persoonlijk niets doen om mijn lot te verbeteren. Ook mijn behandelaars staan wat dat betreft vooralsnog machteloos. Mensen met kanker krijgen veelal te maken met gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid. Diegenen die tijdens hun ziekte hun baan verliezen, kunnen het schudden. Welke werkgever zal investeren in een nieuwe, zieke werknemer die misschien over twee, drie of vijf jaar dood is of opnieuw langdurige behandelingen moet ondergaan?
Mijn lotgenoten worden niet alleen geconfronteerd met een ziekte die hun hele leven op spel zet, maar krijgen ook nog te maken met een overheid die morrelt aan hun bestaanszekerheid.