Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.

Cultuur

Il barbiere de Siviglia

Vroeger was veel beter dan tegenwoordig, maar lang niet alles. Zo kunnen we ons gelukkig prijzen met onze eigentijdse opvattingen, al zullen die misschien later weer afkeer oproepen. Nergens wisselen immers de voorkeuren zo voorspelbaar als in de muziek. Wat we vandaag mooi vinden, is morgen niet meer mooi, gewoon omdat we hetzelfde weer anders willen horen. Hans van Mierlo noemt zoiets een paradox, Harry Mulisch schrijft er een nieuw boek over.

Zo begint Rossini's Il barbiere di Siviglia, een Glyndebourne-opname uit 1962 in de serie `Great Recordings of the Century', nogal sloom en slepend, terwijl we dit stuk tegenwoordig altijd zo fris, spits, briljant en tintelend horen. Maar op cd 2 spat het er weer van af en is alles ook na veertig jaar weer even hilarisch. Rossini's spetterendste opera is nu eenmaal onweerstaanbaar, zeker met een legendarische cast: Victoria de los Angeles (Rosina), Luigi Alva (een historische Almaviva) en Sesto Bruscantini in de titelrol van Figaro.

Il barbiere de Siviglia onder leiding van Vittorio Gui (EMI 5 67762 2)