Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.

Cultuur

Guided By Voices

Een van de meest zwalkende bands van het vorige decennium is zonder twijfel Guided By Voices, de groep van Robert Pollard, ooit een grondlegger van de lo-fi, later een blaaskaak die maar geen beslissing nemen kon over hoe zijn sixties-odes klinken moesten.

Na enkele overgeproduceerde platen zegt Pollard nu weer terug naar zijn roots te willen, en het nieuwe album Universal Truths and Cycles zou daarvan moeten getuigen. De schoonheid van de eenvoud dus. Maar wat wil het geval? Het meest overgeproduceerde liedje behoort tot de hoogtepunten, en de nummers die lonken naar het oude jarenzestiggeluid klinken veelal als vergezochte odes aan precies de verkeerde bands. De Keltische kul van Genesis-structuren en Jethro Tull zang, bijvoorbeeld. De band begint sowieso wel heel erg Brits te klinken. En dat terwijl er Engelse bands zijn zoals The Electric Soft Parade die dergelijke kunstjes echt beheersen en tot mooie popmuziek weten te smeden. Pollard faalt deze keer dan ook vooral als songwriter.

Guided By Voices, Universal Truths and Cycles Matador/Konkurrent, OLE547-2