Costa veel te sterk voor pijn lijdende Ferrero

Albert Costa hield na zijn grootste triomf ooit zijn eenjarige tweelingdochters Alma en Claudia op de tribune van het stadion Philippe Chatrier als een trofee omhoog. Enkele minuten later kreeg de 26-jarige Spanjaard zijn eerste Coupe des Mousquetaires in handen gedrukt van de Argentijnse, voormalige Roland Garros-winnaar Guillermo Vilas. De tennisser die voorheen bekend stond als een denker en op een grandslam nooit tot grote hoogte steeg, was gisteren vooral fysiek en mentaal veel sterker dan de vier jaar jongere Ferrero.

De eindstrijd tussen de twee debuterende Spaanse finalisten in Parijs werd een eenzijdige partij die Ferrero op pijnlijke wijze verloor. Geen moment kwam de aan zijn rechterenkel en buikspieren geblesseerde speler in de finale toe aan zijn zo gevreesde spel.

Op een training met zijn landgenoot Tommy Robredo was Ferrero aan het begin van het toernooi door zijn rechterenkel gegaan. Nog voor de tweede ronde leek Roland Garros voor hem voorbij, maar met injecties en massages overwon El Mosquito de pijn. Ferrero slaagde er, in tegenstelling tot zijn optredens tegen Agassi en Safin, niet in om in de eindstrijd het beste uit zichzelf te halen. In zijn belangrijkste partij ooit faalde hij.

Vrijwel alles wat de door zenuwen bevangen Ferrero in de eerste twee sets ook maar probeerde, liep op een mislukking uit. Smashes verdwenen meters achter de lijnen, dropshots vielen meters voor het net op zijn eigen speelhelft op de grond en services belandden onder in het net. Na slechts 47 minuten stond Ferrero al op een verrassende 6-1 en 6-0 achterstand.

Moedeloos bewoog hij zich over court central. Costa weigerde zijn landgenoot ook maar iets cadeau te geven. De toeschouwers in Parijs floten Ferrero uit. Met een hulpeloze blik keek hij naar zijn coach Antonio Martínez Cascales op de tribune. Niets hielp.

Aan het begin van de derde set liep hij na een korte pauze verdwaasd naar de verkeerde kant van de baan. Van alle kanten klonk het ,,vamos Juan Carlos''. Maar Ferrero kwam er niet meer bovenop. Hij was geen schim meer van de speler die de afgelopen twee weken met grote overtuiging voor het eerst in zijn leven de eindstrijd op Roland Garros had bereikt.

Alleen in de derde reeks liet Ferrero bij vlagen zijn talenten zien tegen de op dat moment iets minder spelende Costa. Met gebalde vuisten vierde hij zijn eerste servicebreak aan het begin van de derde set. Het publiek begroette de kleine wederopstanding met gejuich. Maar hoewel Ferrero de set naar zich toe trok, werd de finale nooit meer een enerverend gevecht.

In de vierde set bleek de tot op het bot gemotiveerde Costa opnieuw de sterkere speler in de voor beide Spanjaarden eerste grandslamfinale. Voor de ogen van de Spaanse kroonprins Felipe maakte Ferrero een typerend einde aan de partij. Op matchpoint sloeg hij een dubbele fout. Costa liet zich languit op het gravel vallen. De nieuwe kampioen van Parijs had gisteren alles wat Ferrero ontbeerde. De twijfelaar van weleer was een winnaar geworden.

Daar waar Ferrero op het moment suprême een van zijn zwakste partijen uit zijn loopbaan afleverde, steeg Costa boven zichzelf uit. In het verleden kwam hij nooit verder dan de kwartfinales op een grandslamtoernooi.

Sinds de geboorte van zijn tweeling in april vorig jaar is Costa rustiger geworden. Met zijn aanstaande vrouw Cristina en zijn kinderen op de tribune leverde hij zijn beste partij uit zijn loopbaan af.

Costa speelde in het begin van de finale vrijwel foutloos tennis. Met mokerslagen passeerde hij keer op keer de verbouwereerde Ferrero. Al snel kreeg Costa het gevoel dat hij niet kon verliezen. ,,Eigenlijk had ik in de finale heel nerveus moeten zijn'', zei Costa na afloop. ,,Maar ik voelde me ongelooflijk. Ik zat op een wolk. Ik heb het altijd moeilijk gevonden om in mezelf te geloven, maar dat is nu anders. Mijn moment is nu gekomen.''

Costa is de vijfde Spanjaard die Roland Garros heeft gewonnen, na Manuel Santana (1961 en 1964), Andres Gimeno (1972), Sergi Bruguera (1993 en 1994) en Carlos Moya (1998). Costa, die vrijdag in het huwelijk treedt, ontbreekt over twee weken op Wimbledon.

Costa schaarde zich op zijn 26ste bij de beste Spaanse tennissers ooit, maar hij weigerde zijn eindzege het mooiste moment in zijn leven te noemen. ,,Als ik dat zou zeggen zou ik liegen'', sprak Costa. ,,De dag dat mijn dochters geboren werden zal niet meer worden overtroffen.'' Zonder de komst van zijn dochters had de denker Costa waarschijnlijk nooit de rust gevonden om Roland Garros te winnen.

HAARHUIS: pagina 19