Metropole Orkest plus Paul van Kemenade

Hoe een degelijk orkest met dirigent door een gedreven solist omhoog kan worden getild, bewijst Freeze!, het eerste symfonische project van saxofonist Paul van Kemenade. Hij won de Boy Edgar (jazz)prijs 2000 en kreeg de kans een cd te maken onder condities waarvan jazzmusici meestal alleen kunnen dromen. Een orkest van 53 man, twee arrangeurs naar keuze en voldoende studiotijd. Een vertroeteling die tot vertrutting had kunnen leiden, maar Van Kemenade staat zijn mannetje. Alle composities zijn van hemzelf en blijven dat, ondanks de rijke orchestraties. De juichende tonen waarmee hij zijn solo in het titelstuk begint doen aan het beste van Cannonball Adderley en Piet Noordijk denken. Ook in het door zijn vroegere mentor Niko Langenhuijsen bewerkte Call schittert Van Kemenade. En mensen die denken dat ze jazzmuziek haten zouden eens naar La première Fois moeten luisteren. Dit is geen introvert gedoe voor allenige mannen met de verkeerde broek aan, hier wordt invoelbaar van de liefde verhaald.