nu zijn we allemaal gewone man
en verschijnt in elke kamer
het kind met de traan op de wang
het oorlogskind uit de Balkan
gevangen in de vernis van het beeldscherm
en schaamt mijn gedicht zich niet
een smartlap te zijn
waarmee ik de traan op dat gezicht
tracht weg te wissen
en als niemand kijkt
ook mijn eigen traan
(op muziek gezet door Jan Rot)