Kwestie-Cyprus

De veroordeling door het Europese Hof van wandaden die 27 jaar geleden door Turkije zouden zijn begaan (NRC Handelsblad, 11 mei), herinnert mij weer aan de volstrekt eenzijdige voorlichting van het Westeuropese publiek over deze kwestie. Tijdens mijn bezoek in 1995 aan Noord-Cyprus (wegens Europese boycot was dit alleen vanuit Turkije mogelijk) nam ik kennis van de gebeurtenissen die hieraan voorafgingen, zoals onder meer beschreven in P. Oberling's boek: `Negotiating for survival', waaruit ik het volgende citeer: ,,In 1974 werd ik getroffen door een onrecht zo groot, dat het schreeuwde om mijn aandacht. In Cyprus werd een volk afgeslacht om de enige reden dat zij moslim waren en een andere taal spraken.'' Aan een in 1992 door 131 Engelse parlementsleden van alle partijen opgesteld rapport ontleen ik enige relevante details: Op kerstavond 1963 gingen (na systematische voorbreidingen) (Grieks-) Cypriotische paramilitaire eenheden tot actie over. In het ziekenhuis van Nicosia werden 25 Turkse patiënten vermoord, gevolgd door massale moorden elders, als begin van een etnische schoonmaak. Europa keek de andere kant op, waarna de voorzitter van de toezichtcommissie, prof. Forsthoff uit protest ontslag nam.