Herriemet De Niro, Van Oekel

Concert: Fun Lovin’ Criminals. Gehoord: 22/4 Paradiso, Amsterdam. Herhaling: vanavond (uitverkocht).

Door JAN VOLLAARD

Bij de naar Las Vegas lonkende belofte van ‘an evening with Fun Lovin’ Criminals’ moeten veel van de aanwezigen iets anders verwacht hebben dan de bak herrie die gisteren op een vol, warm en gezellig Paradiso werd losgelaten. Te meer omdat het New-Yorkse trio bestaande uit zanger/gitarist Huey, toetsenman/bassist Fast en nieuwe drummer Mackie er prat op gaat dat ze elke hotelbar plat zouden kunnen spelen met de sfeervolle lounge-muziek die ze op hun rustige momenten uit de mouw schudden.

Van hun grootste hit Scooby snacks maakten ze al eens een overtuigende easy listening-versie en de soulpastische Love unlimited is een beheerst nummer in de sfeer van Barry White, de zwoele brombeer aan wie het is opgedragen.

Maar Fun Lovin’ Criminals is een band met ten minste twee gezichten, en bij het eerste van twee uitverkochte concerten werd vooral het lawaaiige aspect van hun aanstelijke mengeling van hiphop, rock en punkpop onderstreept.

Net als stadgenoten The Beastie Boys zijn de Fun Lovin’ Criminals in wezen een aan hiphop verslingerde punkgroep, die er lol in schept om op het podium flink tekeer te gaan. De muziek van hun vierde cd Loco laat zich niet makkelijk in een hokje vangen, maar stuitert tussen al die verschillende muzieksoorten.

Daarbij maken ze het hun publiek niet makkelijk, want tussen de luie groove van Swashbucklin’ in Brooklyn en de nietsontziende hardrock van Korean bodega kregen de dans-en springlustigen bijna letterlijk een schop onder de kont door de bonkende bastonen die de ruimte in gepompt werden.

Daarboven kon zanger Huey zich nauwelijks verstaanbaar maken, maar dat compenseerde hij met de innemende uitstraling van een kruising tussen een kaalgeschoren Robert de Niro en een jonge Sjef van Oekel.

Humor is een belangrijk ingrediënt van zijn aantrekkingskracht.

Juist toen de vermoeidheid bij het sufgeslagen publiek dreigde toe te slaan, presenteerde Huey zijn “acting school’, waarin hij een lid van zijn entourage probeerde klaar te stomen voor een rol in een volgende Star Wars-film, compleet met Aere veide Darth Vader-zwaaren.

In een ander intermezzo speelhij voor folkzanger met een oedserieuze vertolking van een hnny Cash-nummer, opgedran aan de ‘vrienden en familie’ in zaal. Die werden alle kanten op slingerd, van vrolijk meezingen t het gangsterlied Scooby acks tot omver geblazen worden or ongenuanceerd harde en elle punksongs. Pas bij hun lantoegift leunden de Fun Lovin’ iminals achterover en klonken ontspannen, zoals ze eigenlijk volle twee uur hadden moeten inken om er echt een ‘evening th’ van te maken. Nu sprong het n de hak op de tak en zat er in mbinatie met de beroerde geidsmix te weinig rust in de muek om er een avond lang plezier n te beleven.