De meisjes van Zaai, een onderdeel van VPRO's jeugdblok Villa Achterwerk, zijn zo ongekunsteld leuk dat het lijkt alsof de cameraploeg toevallig langskwam. Alsof Paul Groot helemaal geen geweldige teksten heeft ingeleverd. De dames hebben een geheel eigen taal die niet klopt, maar je begrijpt hen beter dan hun grammaticaal-correcte collega's. Niet dat ik zou kunnen zeggen wàt ik dan begrijp, maar het gaat er bij Zaai niet om dat je later kunt navertellen wat je er van begrepen hebt. Uitleggen wat ze doen is dan ook niet mogelijk.
Gesprekken over het verschil tussen piepschuim en schuimpiep behoren normaliter niet tot mijn favoriete discussies. Ik vermaakte me enorm, maar wat er nou precies zo grappig is?
Je krijgt de kans om stiekem aanwezig te zijn bij de bizarre conversaties tussen de meisjes en die kans moet je met beide handen aangrijpen. Meer dan een hek, een voorbij fietsende postbode en wat simpele attributen hebben ze niet nodig. Het lijkt simpel, maar één foute zapbeweging naar een stel geestelijk gehandicapten in een bus doet je het tegendeel beseffen. Zou het niet mooi zijn als de ene helft van Nederland vrijwillig opgesloten wordt in bussen en huizen gadegeslagen door hun geestverwanten zodat de andere helft van het leven kan genieten? Dan zet ik mijn lekkerste stoel ergens in een weiland, voor een nietsvermoedend hek en wacht tot de meisjes verschijnen. Nieuwsgierig wat ze nu weer bedacht hebben om hun wekelijks verveling te verdrijven. Ik wens ze, in het belang van ons allen, nog heel veel verveling toe.
Zaai (Villa Achterwerk), zondag, 18.00-18.15u.