Ook erkent men nog steeds niet de gevolgen van indirecte blootstelling aan tabak (passief roken of mééroken); de schade daarvan aan ongeborenen, kinderen, en de vele niet-rokers (onder wie duizenden cara-patiënten), blijven niet erkend.
Evenmin biedt de industrie excuses aan voor de voortdurende tactiek van misleiding, ontkenning, en fraude, die men de afgelopen 30 jaar heeft bedreven om de eigen commerciële belangen, koste wat kost, te verdedigen, en evenmin richt men een schadefonds op, waaruit slachtoffers tenminste voor een deel schadeloos gesteld kunnen worden.
En het ergste is dat nog steeds niet is besloten een eind te maken aan alle promotie en marketing. Men gaat willens en wetens voort de afzet van dit uitermate schadelijke en verslavende product zo hoog mogelijk te houden, in plaats van te kiezen voor een uitsterfkoers.