Italië zat achter coup in Tunesië

Admiraal Fulvio Marini, die van 1984 tot 1991 aan het hoofd stond van de SISMI, vertelde in een besloten zitting van de parlementscommissie voor Bloedbaden dat Rome drie jaar heeft gewerkt aan de vervanging van de toenmalige president van Tunesië, Habib Bourguiba. Deze werd als gevaar voor de stabiliteit in Noord-Afrika beschouwd omdat hij keihard optrad tegen de binnenlandse oppositie. Gevreesd werd dat zijn optreden tegenreacties zou oproepen. Onrust in Tunesië zou het buurland Algerije hebben kunnen aanzetten tot een invasie, om de gaspijpleiding te beschermen die van Algerije via Tunesië naar Italië loopt.

In de nacht van 6 op 7 november 1987 ondertekenden Tunesische artsen een verklaring dat de 84-jarige Bourguiba, leider van het verzet tegen het Franse kolonialisme, fysiek en mentaal niet meer in staat was te regeren. Dit vormde de legitimatie voor de machtsovername door Ben Ali. Marini, wiens onthulling gisteren door La Repubblica openbaar is gemaakt, zei dat Italië over deze ingreep nauw heeft overlegd met Algerije en Libië, er ruzie over heeft gekregen met de Fransen en geen informatie vooraf heeft gegeven aan de VS.

Een maand na deze paleiscoup, die zonder bloedvergieten verliep, reisde Craxi (toen premier-af) met het hoofd van de staatsoliemaatschappij ENI naar Tunis voor een reeks economische contracten die een belangrijke steun in de rug waren voor de nieuwe president.

Craxi heeft in een fax vanuit Hammamet gezegd dat Italië niet tussenbeide is gekomen in Tunesië. Andreotti heeft laten weten zich niets meer te herinneren over de gebeurtenissen.