In de film van Winfrey en Demme zijn zulke dingen geen probleem. Zij zijn helder waar Morrison helder was, en ze zijn het ook waar zij vaag was. Waar Morrison gedragen was, zijn zij vlak of sentimenteel. Bespottelijk is de manier waarop Thandie Newton de geest van Beloved speelt, een verzameling maniertjes die elke twijfel over haar status meteen de kop indrukken. Zij komt haar moeder Sethe opzoeken in het houten huis aan de rand van Cincinnati waar zij sinds haar vlucht van Sweet Home met haar nog wel levende dochter Denver woont. Winfrey speelt zelf veel beter. Als Sethe, die haar eigen kind vermoordde omdat ze het niet in handen van de slavendrijvers wilde laten vallen, wordt ze nooit sympathiek, en dat raakt de kern van dit drama.
Beloved laat zien hoe slavernij de ziel verkracht, ook al laat het dat niet zo goed zien dat je erdoor geschokt raakt. Jonathan Demme, maker van zowel The Silence of the lambs als Philadelphia, filmt op het vette begin na nog tamelijk ingetogen, al lijken sommige scènes, bijvoorbeeld die in het centrum van Cincinnati, vooral opgenomen wegens de production value. Met fraaie scherpe landschapsopnames - minnekozende schildpadden, van het water opvliegende vogels - poogt hij vruchteloos een contrapunt te scheppen.
Talkshowhost Winfrey, voor wie het verfilmen van het door haar bijkans heilig verklaarde boek van Morrison naar eigen zeggen `goddelijk geïnspireerd' was, verdient waardering voor haar poging van Beloved een film te maken voor het grote publiek, maar bewondering verdient het resultaat niet.
Beloved. Regie: Jonathan Demme. Met: Oprah Winfrey, Danny Glover, Thandie Newton, Kimberley Elise, Beah Richards. In: Tuschinski, Amsterdam.