Mansons voorkomen schept bepaalde verwachtingen voor de muziek van zijn gelijknamige groep. Naar Europees voorbeeld zou die gekleurd moeten worden door gezwollen 'gothische' klanken, zoals bekend van The Sisters Of Mercy, Bauhaus of The Cult. De nummers op de vierde cd Mechanical Animals hebben inderdaad die grimmigheid. Maar er is meer. Allereerst is er de afwisseling van sfeer. Marilyn Manson zingt niet uitsluitend met onaardse grafstem, maar heeft soms ook de blikkerigheid van een contact zoekende alien; hij kan smekend pleiten of stoer sneren.
De grootste kracht van Mechanical Animals is het pakkende karakter van de songs. Zonder zich uitsluitend te verlaten op de 'sound' van mechanische drums en gierende gitaren, maakt Marilyn Manson ook daadwerkelijk liedjes. Meeslepend, soms karikaturaal, maar steeds overweldigend. Daarmee is hem het smakeloze ontwerp van het cd-hoesje (Manson als etalagepop met borsten) vergeven.