De schrijver vergeet dat georganiseerd wantrouwen de enige basis is vooreen goed functionerende democratie. Deze democratie wordt nu door 'correct' misbruik van bevoegdheden en onzorvuldig bestuur in Nederland en in Amsterdam ondergraven.
Met correct bedoel ik, dat de huidige bestuursbesluiten de procedurele ('marginale') toets van de bestuursrechter kunnen doorstaan. Met misbruik bedoel ik, dat de grote meerderheden van de gemeenteraad gebaseerd zijn op een programakkoord na de verkiezingen gesloten en referendumspelregels (vereiste opkomst percentages) tijdens het spel veranderd zijn. Voorts dat een (vervoerswaarde)onderzoek voor de metro niet voorafgegaan is door de vereiste criteria- en kosten-baten analyse van meerdere alternatieven. Dit is wel vereist.
Dan heb ik heimwee naar georganiseerd wantrouwen, zoals in de twintig jaar voor de tijd van paars en Patijn. Na dertig jaar is weer een economische cyclus voltooid. Het wordt tijd voor een partij 'Democraten 99', die van 'gewone werkende' bestuurders 'bezielde gekoppelde democratische milieu- en economische bewuste' bestuurders maakt. Die hebben we nodige voor de 'ongewone' uitdagingen van de twintigste eeuw.