Het nieuws van zaterdag 28 oktober 1995

Carrières

Je hoort weleens meer van mensen die hun werk niet bepaald goed doen maar toch ook weer niet zo slecht dat ze daardoor geen 'promotie kunnen maken'. Het ligt dan in de Nederlandse vorm van menselijkheid om vast te stellen dat zoiemand toch behoorlijk zijn best doet, de boog niet altijd gespannen kan zijn, iedereen op zijn tijd zijn hand over zijn hart moet kunnen strijken. Dan zie je dat de man/vrouw die achter zijn rug een 'kneusje' wordt genoemd, al kneuzend zijn weg naar de top voortzet. Hoe hoger hij komt, hoe belangrijker zijn beslissingen worden, tenzij hij erin slaagt ieder ja en nee bijtijds te ontwijken. Zijn carrière wordt, meer dan die van mensen die wel in staat zijn tot het werk waarvoor ze zijn aangenomen, een kansspel. Heeft hij veine dan wordt hij zonder veel deuken en butsen 65. Hij krijgt een toespraak, nog een ridderorde en je hoort nooit meer iets van hem. Valt hij daarentegen voortijdig door de mand, maar laat genoeg om hoog genoeg te zijn gestegen, dan volgen opspraak, een regeling en misschien een 'gouden handdruk', gegeven door degenen die voor zijn opkomst verantwoordelijk zijn. Is de bevoordeelde in overheidsdienst dan kunnen we de kwitantie van zo'n afscheid beschouwen als de aflaatbrief, uitgereikt door de overheid aan zichzelf op kosten van de belastingbetaler. Niet de kneus verdient een nagekomen schervengericht (dat trouwens meer wordt ingegeven door afgunst dan rechtsgevoel, naar de schrille toon te oordelen), maar degenen die al kwakzalvend kool en geit hebben gespaard. (Hoe rijk is het Nederlands aan uitdrukkingen voor zulke technieken van het dagelijks leven).

Sour slems in China

Hoewel het nog te vroeg is voor een definitief oordeel over het optreden van het Nederlandse bridgeteam op het WK in Beijing, is wel duidelijk dat op het slembieden veel punten zijn ingeleverd. Zo zat er voor ons land in totaal zes maal groot slem in. Slechts drie daarvan werden uitgeboden, alle drie door Jansen-Westerhof. Ook onverzorgd afspel kostte de op dat moment nog regerend wereldkampioen punten. Piet Jansen heeft voor de matige 'show' van Oranje wel een verklaring. Het Amerikaanse team dat deze keer de Bermuda Bowl won, bestaat voor tweederde uit full profs. “Onze spelers hebben daarentegen allemaal een drukke werkkring. We spelen de kampioenschappen in onze vakantie of moeten onbetaald verlof opnemen.” Jansen voegt er aan toe dat veel fouten te wijten waren aan vermoeidheid: “We vlogen 9.000 kilometer met het werkzweet op de rug om een wereldtitel te gaan verdedigen.” De kleine Groningse caféhouder had zelf problemen met het voedsel ter plekke: “Ik had last van diarree. Niet bevordelijk voor het neerzetten van een topprestatie.” Nog net op tijd ontdekte Jansen 'Sweet & Sour' op het menu. Op een gegeven moment was dat nog het enige dat hij at. Overigens was Jansen-Westerhof het enige Nederlandse paar dat hun normale vorm tijdens het hele toernooi wist vast te houden. Steunpilaren Leufkens-Westra speelden soms briljant, maar vaker beneden hun niveau. En het inmiddels ontbonden paar Maas-Kirchhoff kon de thuisgelaten Muller-De Boer al helemaal niet doen vergeten.