Trio John McLaughlin

Na lange wereldfusion-expedities (Manavishnu Orchestra, Shakti), verrast de Britse gitarist John McLaughlin na Tokyo Live uit '93 opnieuw met een uur pure jazzmuziek. After the Rain heet de door hemzelf geproduceerde cd, maar in plaats van 'Rain' had er net zo goed 'Trane' kunnen staan want bijna alles verwijst naar de legendarische saxofonist John Coltrane (1926-1967).

Allereerst is er het repertoire waar Trane in de jaren zestig zijn tanden op stuk beet, geleend materiaal als My Favorite Things en Afro Blue, maar ook zijn eigen ballads zoals het titelstuk en het wonderschone Naima. Daarnaast is deze cd een Coltrane in memoriam door de aanwezigheid van drummer Elvin Jones, die wat hij verder ook zal doen, altijd met Coltrane geassocieerd zal blijven, hij speelde deze stukken honderden keren samen met de meester. Van een verplichte herhalingsoefening heeft deze cd echter niets. Wat hammondorganist Joey DeFrancesco betreft zou dat niet eens kunnen, hij werd vier jaar na Coltrane's dood geboren.

Gewoon musiceren, dat is wat het trio van McLaughlin blijkbaar voor ogen stond, zonder in de weg lopende 64-sporen freaks, fotografen, hairstylisten en boodschappers van god. Het resultaat is ernaar: recht-toe-recht-aan, bij vlagen hevig swingend met zo nu en dan een moment van bezinning. Dat Verve deze plaat als MM ('Meevaller van de Maand') aanbiedt is loffelijk. Uitgespaarde cosmetica-kosten in de vorm van korting aan de klanten, zou vaker moeten gebeuren: dat komt de spontaniteit van de (jazz)muziek ten goede.