Van Vlaanderen had zich voorgenomen in Parijs 2 uur en tien minuten te zullen lopen. Halverwege lag hij nog fraai op koers: 1.04,39. Bij het 23-kilometerpunt _ Van Vlaanderen liep op de tiende plaats _ sloeg het noodlot toe: in een bocht reed een motorrijder Van Vlaanderen van achteren aan.
vraag
Wat gebeurde er precies?
Vlak voor een rotonde schoten er links en rechts motoren om ons heen. Plotseling kreeg ik een stuur in mijn zij en tegen mijn arm. Ik ben niet gevallen, maar het leek wel of mijn longen dichtklapten. Gek genoeg ging het daarna wel. Mijn arm voelde wel pijnlijk aan, maar mijn tempo had ik weer snel te pakken. Pas vijf kilometer later later kreeg ik last van mijn zij. De steken deden zoveel pijn, dat ik moest stoppen. Er was geen volgauto in de buurt, anders was ik beslist uitgestapt. De resterende kilometers heb ik in jogging-tempo afgelegd. Ik blijk mijn ribben licht te hebben gekneusd.
vraag
Heb je een protest ingediend?
Michel Lukkien, mijn manager, heeft bij de organisatie geprotesteerd. Maar ja, er reden wel zestig motoren mee. Geen idee wie me heeft aangereden. Er waren trouwens wel meer dingen die niet klopten. De verversingsposten stonden steeds aan een ander kant van het parcours. Dat is lastig. Je moet die waterbussen blindelings kunnen pakken.
vraag
Je liep in Parijs volgens een bonussysteem. Hoe sneller je eindtijd, hoe meer je zou verdienen. Heeft dit voorval je veel geld gekost?
Mijn tijd van 2.18 zal wel niks opleveren. Maar ik heb geen idee wat de financiele consequenties zijn.
vraag
Spijt het je nu niet, dat je vorige week niet deelnam aan Rotterdam?
Ach, het is gewoon domme pech. Achteraf kun je makkelijk zeggen wat het beste zou zijn geweest.