Dezelfde effecten zouden zich voordoen bij het overige openbaar vervoer als het passagiersaanbod wordt gespreid. Het bestaande wegennet kan efficiënter worden benut, files verdwijnen, het vrachtverkeer krijgt meer ruimte, kortom, niets dan voordelen.
Als "aanvang dienst' gespreid zou zijn tussen zes uur 's morgens en één uur 's middags, en "einde dienst' zou vallen tussen één uur 's middags en acht uur 's avonds, zouden veel problemen zijn opgelost. Als we die flexibiliteit kunnen opbrengen, kunnen bovendien veel bedrijven meer profijt halen uit hun investeringen, energiebedrijven hoeven geen hoge piekvermogens meer te leveren en het milieu heeft er ook baat bij.
De biologische klok van de natie staat halsstarrig op negen en vijf uur. Wie daaraan tornt, haalt veel overhoop. Om die flexibiliteit bij scholier en werknemer te ontwikkelen, is gedragsverandering nodig. Het gescheiden inzamelen van afval en het veranderde rookgedrag heeft al aangetoond dat een volk in staat is om in korte tijd een gewoonte drastisch bij te stellen. Het lukt alleen als de tijd rijp is, maar om iets aan het vastgelopen verkeer te doen is de tijd nu zeker rijp.
Afdwingen en straffen met belastingen en tarieven is nooit erg effectief gebleken. Bovendien willen politiek en vakbeweging zich niet graag inzetten voor iets waar hun achterbannen niets voor voelen. Het enige dat de overheid kan doen, is faciliteiten bieden aan de mensen die zelf voor verandering kiezen.