ONNO MOLENKAMP 1923-1990 Integer en bescheiden

Onno Molenkamp, die gisteren op 67-jarige leeftijd overleed, was een acteur die vaak opviel door zijn onopvallendheid. Jarenlang speelde hij voornamelijk bijrollen, waarin hij een baken van betrouwbaarheid vormde naast de hoofdrolspelers. Pas toen hij de veertig was gepasseerd, groeide hij van een bruikbaar acteur uit tot de ideale vertolker van mannen, die al of niet onder een autoritair pantser in een onlogische wereld naar de logica zochten. Zijn laatste rol speelde hij vorig seizoen in de vrije produktie De zaak Kenny, daarna werd hij ziek. 'Ik ben van nature verlegen,' zei hij in 1986. 'Als je mij vraagt waarom ik ben gaan acteren, kan ik hooguit bedenken dat het een overcompensatie van mijn verlegenheid is geweest.' Molenkamp ging in 1946 naar de toneelschool, studeerde drie jaar later af en is sindsdien altijd aan het werk gebleven. Hij was langdurig verbonden aan grote gezelschappen als de Nederlandse Comedie, het Rotterdams Toneel, Theater en Centrum en ondervond, zei hij later, hoe belangrijk zo'n vaste werkomgeving is voor de ontwikkeling van een acteur. Zijn beste rollen speelde hij bij Centrum, waar het grote gebaar was afgezworen en van de acteurs bovenal integriteit werd geeist. Stukken van Pinter en van een groot aantal Nederlandse schrijvers (van Wim T. Schippers tot Peter van Straaten) gaven hem de mogelijkheid het detaillistische werk te doen waarin hij steeds meer ging uitblinken.