Een eenakter bij Centrum, speciaal voor hem geschreven door Youp van 't Hek, leidde in 1986 tot de voorstelling Tunnel zonder vluchtstrook, waarmee cabaretier en acteur een jaar lang door het land reisden. Naast de luidruchtige conferencier verrichtte Molenkamp wondertjes van stil spel en van gestileerde schutterigheid. Er was niemand die zo radeloos uit zijn ogen kon kijken als hij. Van 't Hek ontdekte zijn comedy-talent, niet gebaseerd op uiterlijk vertoon, maar op een groot mededogen voor de mannen die hij te spelen kreeg.
Door de precisie van zijn spel was Onno Molenkamp een ideaal acteur voor televisie en film. Met zichtbaar plezier speelde hij in de laatste serie van Schippers, We zijn weer thuis, het piepkleine rolletje van de tuinman. Ook daarin viel op hoe weinig hij schijnbaar hoefde te doen om temidden van de grootste chaos een personage te creeren met een eigen, stilzwijgende logica. Er lag in werkelijkheid een grote technische beheersing aan ten grondslag, waarvan hij in nevenactiviteiten als docent en regisseur heeft getracht iets over te dragen aan een jongere generatie. Maar vooralsnog is met Onno Molenkamp een onmisbaar acteur gestorven.