Cultureel Supplement

Wat zijn de bands en artiesten die je niet wil mislopen deze zomer? Achttien blikvangers deze zomer.

De afgelopen drie jaar werd de Gentse Charlotte de Witte verkozen tot beste techno-dj ter wereld. De hatelijke insinuaties over haar talent is ze voorgoed voorbij. Deze zomer is ze een van de headliners van festival Lowlands.

Popmuzikanten lijden onder podiumvrees. Wat doen die zenuwen met hen? Een inventarisatie van onzekerheden en oplossingen. „Het kan gaan malen. Klink ik vals? Zijn we wel goed genoeg?”

Naast optredens in de felle zon, sjouwen met campingspul en lauwe biertjes zoeken sommige festivalgangers de feestvreugde ook elders: in een pilletje of lijntje. Neemt drugsgebruik toe, nu de bierprijzen almaar stijgen? 9 vragen over drugs op festivals.

Boekers van festivals onderhandelen niet alleen over de vraag of een act komt spelen, maar ook over de plek en de grootte van de naam op de festivalposter. „Daar kunnen deals op afketsen.”

Rockformatie Queens of the Stone Age staat in juni op Pinkpop. Op het nieuwe album gaat de band terug naar de basis. Gitarist Troy van Leeuwen: „Muziek brengt mensen samen. Wie danst is minder geneigd dingen kapot te maken.”

Hoewel ze binnenkort een nieuw album uitbrengt, zal zangeres Anohni niet optreden tijdens het Holland Festival. Als ‘associate artist’ dacht zij mee over het programma van het festival en nam ze het initiatief tot ‘confronterende gesprekken’.

Schrijver Roos van Rijswijk laat maandelijks haar verbeelding los op een kunstwerk dat in het nieuws is. Veilinghuis Christie’s in Londen maakte onlangs bekend dat het Rembrandts ‘herontdekte’ van Jaapgen en Jan te koop aanbiedt.

In Angela (a strange loop) creëert theatermaakster Susanne Kennedy andermaal een verstikkende wereld. De toeschouwer wordt opgenomen in een gezamenlijke ervaring.

Designuitgever Thomas Eyck is ziek. Hij vertelt over zijn drijfveren, zijn bedrijf en zijn uitvaart: „Doen wat me raakt, dát is de basis van hoe ik leef.”

Ooit waren ze beroemd, maar door danshistorici werden ze genegeerd. Tot nu. Amanda Piña wekt in Exótica vier danskunstenaars tot leven die door hun geaardheid en etniciteit nooit in de Europese canon werden opgenomen.

Het is een bizarre voorstelling van muziek vervlochten met theater, ‘Metamorfose van een woonkamer’ van regisseur Toshiki Okada en componist Dai Fujikura. Dat vindt Fujikura zelf ook. ‘Moeten we niet nog wat naar elkaar schreeuwen?’

Denkers en kunstenaars als Karl Marx, Rutger Bregman, Ayn Rand en Snoop Dogg zijn te zien in Julian Rosefeldts filmische installatie ‘Euphoria’ over het kapitalisme. „Misschien is kapitalisme wel een neerwaartse spiraal.”

De hectische en hoekige stadsmuziek van Iguana Death Cult kreeg een nieuwe impuls tijdens de coronaperiode. „Emoties kroppen we op en gooien we eruit op het podium.”

Sharon Eyal en haar partner Gai Behar behoren tot de hotste dansmakers van deze tijd. „Dans is geen kwestie van stijl van bewegen. Het gaat om het gevoel dat je erin legt.”

Met artificiële intelligentie bleek het mogelijk een niet van echt te onderscheiden nieuw nummer van Drake en The Weeknd te maken. AI rommelt aan de fundamenten van wat kunst is. Moet onze perceptie van creativiteit veranderen?

De Schotse componist James MacMillan, katholiek en zeer populair, wijdde zijn Vijfde symfonie aan de Heilige Geest. Hij dirigeert het werk zelf in de ZaterdagMatinee: „Dit stuk wijst me de weg vooruit.”

Opvallend veel voorstellingen over afkomst en identiteit leken dit theaterseizoen louter theatrale vieringen van positiviteit. Terugblikkend erkent Sander Janssens dat ze politieker zijn dan hij in eerste instantie doorhad.

In het Van Gogh Museum opent ‘Van Gogh in Auvers’. In dat plaatsje bracht hij de laatste twee maanden van zijn leven door.

Sinds de Russische invasie in Oekraïne kenmerken propaganda en censuur de Russische cultuursector. Theaters worden hard getroffen door ontslagen, arrestaties en plotselinge annuleringen. In dit milieu van angst houdt een klein theatergezelschap in Moskou stand met kritiek op heden en verleden.

Donderdag treedt zangeres Siouxsie op in Paradiso, Amsterdam. Hoewel de jaren tachtig nog altijd populair zijn in de muziek, leek Siouxsie enigszins vergeten - maar niet door superster The Weeknd. Wat maakt de jaren tachtig zo geliefd als bron voor muzikale ideeën?

Het futurisme heeft als voorloper van het fascisme. Maar ook Russische avant-gardisten en leden van De Stijl hadden totalitaire verlangens. Achtergrond bij de futurisme-expositie in Kröller-Müller.

De futuristen wilden vernietiging van alles dat naar verleden rook. Marinetti had onuitvoerbare theorieën en sympathie voor Mussolini. Balla maakte servies en mode en vond dat de natuur best wat minder groen kon.

Nicolas Debon bewerkte de marathon van de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928 als een strip. Dat doet hij met veel grafische flair, het verhaal oogt als een choreografie.

In de vier jaar die Karina Canellakis nu bij het Radio Filharmonisch Orkest is, ontwikkelt ze zich steeds verder. „Muziek is klinkende emotie. Samen muziek maken leert je luisteren, samenwerken, zachtheid...”

Ze zijn publiekslievelingen op festivals en podia. Nostalgie is een drijfveer, maar ook geld. „Tributebands trekken altijd publiek.” Al komen die bezoekers meestal niet om „ook maar enigszins muzikaal te worden opgevoed”.