Nederlandse literatuur

Twee vrouwen verhuizen naar het platteland, waar ze hopen te aarden. Maar hun blik naar binnen lijdt daaronder, zo lees je tussen de regels in Nina Polaks nieuwe roman Buitenleven.

Niet dat ik hem zal missen, want we spraken elkaar al jaren niet meer. Maar toch zocht ik, omdat hij dood is, in mijn mappen met correspondentie naar de brieven van Jeroen Brouwers.

Zijn schrijverschap zal Arnon Grunberg onveranderlijk naar verboden plekken blijven brengen. Dat beloofde hij in zijn dankwoord bij de uitreiking van de P.C. Hooftprijs.

Leven als verslaving waarvan afgekickt moet worden, die omkering staat centraal in de nieuwe Verhulst. Maar wat heeft hij nog te zeggen?

Met Wormmaan, haar tweede boek, won bioloog Mariken Heitman deze week de Libris Literatuurprijs voor de beste Nederlandstalige roman. ‘Ik zie het liefst alles tegelijk: wetenschap én kunst én mensen.’

Heel ‘Indisch Nederland’ stond op zijn kop toen Jeroen Brouwers (1940-2022) in de jaren tachtig een felle pennenstrijd voerde met Rudy Kousbroek over de vraag of je fictie mag schrijven over de ‘jappenkampen’ in Nederlands-Indië.

Heitman durft in haar tweede roman Wormmaan „het ongemak en wellicht zelfs het onbegrip op te zoeken”, aldus de jury.

Welke roman krijgt maandagavond de Libris Literatuur Prijs? De overeenkomsten tussen de zes genomineerden vallen dit jaar meer op dan de verschillen.

Wie doet zichzelf vrijwillig tekort? Dat is de vraag in een roman die behalve het klimaat ook andere kwesties van nu prikkelend urgent voor het voetlicht brengt.

Het is geraffineerd hoe de blik van de lezer wordt gestuurd in deze verhalen, waarin de hoofdpersonen er maar niet in slagen om zichzelf te doorzien.

Op deze plek schrijft NRC over de populairste boeken van dit moment. Deze week de nieuwe roman van Splinter Chabot. Schijnbaar alle vondsten en associaties die in hem opkwamen, pende hij neer.

Waar geef je aandacht aan, is de vraag in deze warme roman over een stel vogelaars, die toch geen rechtlijnige natuurbeschermersroman is.

De 31-jarige Michels is, met haar verhalenbundel ‘Vaders die rouwen’, de eerste Vlaamse in 13 jaar die de literaire prijs voor jong talent ontvangt.

Aan de hand van het huwelijk van zijn inmiddels overleden ouders, waarin de vrouw een vrouw en de man een man moest zijn, schreef hij een boek over wat liefde is.

In haar nieuwe roman is de zee de hoofdpersoon. Inhoud en stijl gaan op een unieke manier samen.

Het is nogal voor de hand liggend dat zij in haar bestseller 'Ik ga leven' vijf motto’s aan Multatuli ontleende, vindt Lale Gül. Hij streed met de pen tegen het geloof en voor vrije liefde, net als zij.

Greet Schenkeveld (93), oud-hoogleraar Nederlandse letterkunde, werd op haar twaalfde verliefd op haar leraar Grieks. Zesendertig jaar later trouwde ze met hem. Jannetje Koelewijn zocht haar een jaar lang elke week op en schreef het boek Late liefde.

Is elke ongelukkige verliefdheid ongelukkig op zijn eigen wijze? In Emy Koopmans meeslepende autobiografische roman houdt ze haar verliefdheid tegen het licht – en misschien niet alleen de hare.

In een roman over degeneratie komen alle aspecten van het menselijk leven bijeen, van de corona-pandemie tot de ouderdom en een lange liefdesrelatie.

Marieke Lucas Rijneveld laat zich in dit essay als een kinderboekenschrijver zien.

De schrijver koos als hoofdpersoon van het Boekenweekgeschenk een bescheiden vrouw die literaire avondjes organiseert. „Ze heeft een beetje pech dat ze net Ilja Leonard Pfeijffer treft, een arrogante kwal.”

Bibliotheekorganisatie NBD Biblion verving recensenten door software. Thérèse Major treurt er niet om. De persoonlijke waardering van lezers voor schrijvers, die blijft.