Geschiedenis

Het Nederlandse acteren is wat Fransen en Engelsen ‘spelen’ noemen, ziet Camiel Hamans. Politici bedoelen vaak ‘handelend optreden’.

Om de Middeleeuwen te bestuderen, moet je oude handschriften kunnen lezen en oorkonden begrijpen. Maar in Nederland beheerst bijna niemand meer zulke specialismen.

Het leven van Renate Rubinstein werd bepaald door de oorlog. Maar hoe precies? Hans Goedkoop zoekt het antwoord op die vraag bij haar vader, die werd weggevoerd door de nazi’s.

Een onderduiker en een onderduikgever hielden, zonder dat ze het van elkaar wisten, allebei een dagboek bij. Tom Rooduijn schreef er een indrukwekkend boek over.

De Britse koning heeft geen al te beste reputatie. In zijn nieuwe biografie stelt historicus Andrew Roberts het beeld van een domme, bezitterige vorst bij. Hij doet dat met verve.

In zijn nieuwe boek komt journalist en Balkankenner Robert D. Kaplan nederig terug op de standpunten van dertig jaar geleden in zijn bestseller Balkanschimmen.

In zijn reisboek Afropeaan trekt de Britse schrijver Johny Pitts door Europa, op zoek naar de zwarte gemeenschappen.

In zijn nieuwe boek buigt Robbert van Lanschot zich als een relatief onpartijdige waarnemer over de profeet Mohammed. Veel aandacht besteedt hij aan diens vele vrouwen.

De Franse schrijver, dichter en filosoof Aimé Césaire was een van de invloedrijkste publicisten over racisme. Zijn befaamde aanklacht Over het kolonialisme is nu vertaald.

Karel de Grote en Ivan de Verschrikkelijke kent iedereen wel, maar er zijn nog veel meer heersers met opvallende bijnamen. Bart Funnekotter stelt ze aan u voor. Deze week: ontstond de bijnaam van Willem van Oranje door een vertaalfout?

Kort na WO II waren de winnaars beschaafde landen. En Duitsers waren monsters. Daarna vervaagde dat onderscheid, stelt Hans Goedkoop vast.

Na de snelle opmars van Pim Fortuyn richtten politiek en media zich te eenzijdig op de boze burger, schrijft Matthijs Rooduijn.

Het woord sneuvelen kreeg iets sneus, constateert Herman Vuijsje.

De gebeurtenissen van het jaar 1572 worden de komende tijd op grote schaal herdacht. Maar hoe moeten we eigenlijk naar die woelige periode uit onze geschiedenis kijken?

Florette Dijkstra gaat in haar boek Verdwenen levens op zoek naar personen uit een ver verleden. De lezer volgt haar in haar liefdevolle obsessies, maar waarom doet ze al die moeite?

Econoom Oded Galor omvat in zijn boek 300.000 jaar geschiedenis. Diversiteit speelt in zijn betoog een grote rol.

Het Rode Kruis zocht na de Bevrijding naar tienduizenden vermiste Nederlanders. Een deel van het archief is nu openbaar.

Onder de Spaanse dictator Franco verrichtten veel politieke gevangenen dwangarbeid. Hun families leefden vaak vlakbij, in primitieve hutten, „een plek waar gezinnen samen konden zijn”.

Karel de Grote en Ivan de Verschrikkelijke kent iedereen wel, maar er zijn nog veel meer heersers met opvallende bijnamen. Bart Funnekotter stelt ze aan u voor. Deze week: een Romeinse keizer die dol was op waarzeggers en tovenarij.

In zijn geschiedenis van de Joodse Raad, probeert Bart van der Boom begrip te wekken voor de gruwelijke keuzes van de leidinggevenden van die organisatie, die de Duitse bezetter bijstond bij het deporteren van de Joden.

Bij de vredesonderhandelingen in Parijs in 1919 eisten feministen een plaats op aan de onderhandelingstafel. Mona L. Siegel schreef hun boeiende geschiedenis.

Jan Peter Balkenende, die na de moord op Pim Fortuyn verrassend premier werd, geldt als een kleurloze premier. Ten onrechte, vindt historicus Friso Wielenga.

Als de PvdA en GroenLinks zouden fuseren, zou zo’n nieuwe partij de geschiedenis van de vele linkse bewegingen gemakkelijk tot haar erfgoed kunnen maken, schrijven Karin van Leeuwen en Naomi Woltring.

De Italiaanse schrijver en oorlogscorrespondent versloeg van 1941 tot 1943 de oorlog tegen de Sovjet-Unie en raakte geleidelijk aan van de Russen onder de indruk.

Met brieven en dagboekfragmenten vertelt historicus Luuc Kooijmans op een indringende manier het verhaal van de meidagen van 1940.

Het is nogal voor de hand liggend dat zij in haar bestseller 'Ik ga leven' vijf motto’s aan Multatuli ontleende, vindt Lale Gül. Hij streed met de pen tegen het geloof en voor vrije liefde, net als zij.